maandag 26 november 2012

Najaarslicht in Bloeyendael

22 November was een zonnige dag. Na al die grijsheid heerlijk een een tijdje buiten te zijn.

Ik had in Bloeyendael andere schildergenieke plekken ontdekt. Aan de uiterste rand, vlak bij het gebouw van Provinciale Staten, is ook een mooie waterpartij. Een poel met warrig, verdord riet aan de kant. Water bedekt met gevallen blaadjes; rondscharrelende meerkoeten.
De blaadjes zaten nog aan de bomen, maar waren al aardig uitgedund. Daardoor was er, als de zon scheen, een prachtig licht onder de bomen. De lange schaduwen hadden me al een poos bezig gehouden. Het was alleen wachten op een mooie dag.
Na 2 uur geconcentreerd schilderen drong de koude door mijn schoenen en mijn vingers konden de kwasten niet meer goed hanteren. Het schilderij is daarom thuis afgemaakt.

vrijdag 2 november 2012

11e Atelierroute Utrecht

Fort Vechten, 70 x 50 cm. acryl op doek

Je ontmoet ze tijdens de atelierroute

Op de zondagen 4 en 11 november vindt de 11e atelierroute in Utrecht plaats. Verspreid over de stad doen ongeveer 200 kunstenaars mee.
Ik heb besloten om mijn huis op de Gasthuisstraat 14 om te toveren tot expositieruimte.
Het atelier op de 2e Daalsedijk is weliswaar groter dan mijn hele huis bij elkaar en onderdeel van een complex waar 8 kunstenaars ondergebracht zijn. Ik ben echter de enige die zich opgegeven heeft en dan wordt het een logistiek probleem.
Het 18e eeuwse deel van de Gasthuisstraat is al vanaf de jaren 60 in gebruik als (atelier)woning. De Stichting Werkruimten Kunstenaars beheerde ook elders in de binnenstad monumenten en bepaalde dat daar alleen kunstenaars in mochten wonen en werken.
Ik heb er altijd een atelier naast gehad, want de huisjes zijn klein.
Op 20 januari 2013 stel ik mijn atelier open, zodat iedereen een blik in de keuken kan werpen.

4 en 11 november
van 1 tot 6 uur
Gasthuisstraat 14 (tegenover de Schouwburg)

Welkom!

maandag 1 oktober 2012

Monet in het Metropolitan Museum




















Om een vergelijking te kunnen maken tussen het Japanse bruggetje dat men in de New York Botanical Gardens had gemaakt en dat van Monet, zijn we naar het Metropolitan Museum gegaan. Dit museum bezit een prachtige collectie Impressionisten, waaronder veel van Monet. Het prettige ervan is, dat ze er altijd weer hangen en niet uitgeleend of in de opslag, zoals je vaak bij het MoMa meemaakt. Ik houd ervan om vaak naar dezelfde schilderijen te kunnen kijken. Op bezoek te gaan en te weten dat ze thuis zijn.
Morgen vertrek ik weer naar Nederland. Volgende week zondag weer een workshop buitenschilderen en daarna aan het werk op het atelier met de studies uit Friesland.

zondag 30 september 2012

Storm King Art Center

Marik di Suvero, Mother Peace (1969)
Vandaag zijn we naar het Storm King Art Center geweest. Een prachtige rit, die herhaaldelijk langs de oevers van de Hudson gaat. Soms ben je op rivierniveau en dan weer heb je een prachtig zicht van bovenafvan bovenaf.
Nam June Paik, Waiting for UFO ((1992)
Dit beeldenpark is in 1960 opgericht en bestond in de eerste instantie uit een museum met een tuin waar wat beelden stonden. In 1972 begon met met de uitbreiding om plaats te maken voor enorne beelden (6 mete of hoger), vaak in opdracht gemaakt voor specifieke plekken in het park. Ondertussen is het park 500 acres groot en bestaat uit velden heuvels, bossen en weilanden.Kortom, een fikse wandeling als je niet gebruik wilt maken van de bus die constant rondjes rijdt.
Er is werk van o. a. Calder, Sol LeWitt, Henry Moore, mijn favoriet Isama Noguchi, Abakanovicz, Oldenburg, Serra, Snelson en nog een boel namen die ik niet ken.
Ik vond het hier een stuk mooier dan b.v. The New York Botanical Gardens, omdat het werk hier echt onderdeel van het landschap is.
Laatste sessie schilderij
Het park ligt niet zo ver van Beacon, waar je het Dia Art Center hebt. Dat was ook al zo'n goede ervaring: een voormalige koekblikfabriek, waar ze een prachtig museum in gevestigd hebben. Kijk maar op de link.

Gister ben ik verder gegaan met het schilderij, maar de setting was weer volledig veranderd, omdat het de nacht ervoor vreselijk had geregend. Het smalle stroompje was in een heuse beek veranderd. De vijver loopt weer aardig vol en heeft ondertussen bezoek gekregen van 16 eenden, 1 waterhoentje en 1 kleine Canadese gans.
In die nacht hoorden we ook het gehuil van coyotes. Die komen zich te goed doen aan de vele herten die hier in het bos wonen. Een naargeestig geluid en een angstig idee voor Jelle die de hond in het bos uitlaat. De coyotes zullen geen mensen aanvallen, maar pakken wel een hond. De natuur is hier soms erg dichtbij...

vrijdag 28 september 2012

Schilderen bij Round Lake Rd

Vandaag een nieuw schilderij opgezet van dezelfde plek als het eerste. Er valt niet zoveel over te melden. De donkere partijen moeten nog aangezet worden. Het is een vrij complex geheel van dode takken, water en bosbeplanting.
Het weer blijft mooi ('s nachts regen), de eekhoorns blijven foerageren en er zijn nu nog 7 eenden in de vijver (mischien is er 1 gepakt door een havik, die hier ook woont).
Ik heb gister het eerste schilderij afgemaakt.

woensdag 26 september 2012

Monet in de New York Botanical Gardens

Een bloemenshow, dat was het. Veel dahlia's, zonnebloemen, hortensia's en andere zomerplanten. Men had in 1 van de pavillioens de tuin van Monet in Giverny nagemaakt, inclusief de Japanse brug (zie mij daar eens staan...). In de bibliotheek verderop hingen ook nog 2 originele schilderijen en de rest foto's van de tuin, zoals hij er nu uitziet. Misschien toch beter om naar Giverny af te reizen? Of toch maar gewoon de schilderijen gaan bekijken in het MoMa en het Metropolitan Museum (nu ik hier toch ben).
We waren al vroeg terug en ik ben verder gegaan met het schilderij van eergister, totdat het licht verdween. Het is op dit punt een enorme chaos van omgevallen bomen en takken, keien, bosplanten en daar tussendoor stroomt het water naar de vijver en vangt het licht. Er zijn al heel wat blaadjes gevallen en het bladerdak is dus een stuk dunner geworden, wat een prachtige lichtval geeft in het bos.
Morgen zet ik een nieuw doek op en werk tussendoor verder aan deze hiernaast.

maandag 24 september 2012

Nog geen Indian Summer

eerste opzet
aquarelschets
Vorig jaar (begin november) was ik te laat voor de Indian Summer en het ziet er naar uit dat ik nu te vroeg ben. Alles is nog groen. Wat er aan gekleurde blaadjes was, is er vorige week tijdens een flinke storm afgewaaid. Deze aankondiging van de herst was meteen zo heftig, dat de bewoners van deze buurt (Noord Stamford CT) bijna niet thuis konden komen, vanwege de bomen die over de weg lagen.
Dat het herfst is, merk ik aan de talloze eekhoorns en chipmonks (Knabbel & Babbel) die om me heen scharrelen om hun wintervoorraad binnen te halen. Ze zijn een stuk minder schuw en trekken zich niet veel van mijn aanwezigheid aan; in hun haast weer een eikel te verplaatsen, lopen ze bijna over mijn schoenen heen.
De vijver die vorige keren mijn onderwerp was, is praktisch leeg en het gedeelte waar nog water staat is bedekt met kroos. Daar valt dus niet veel weerspiegeling in te zien. Daarom ben ik een stukje verderop, meer in het bos gaan staan, waar een smal stroompje in de vijver uitkomt. Het licht valt prachtig door de bomen heen; er zijn grote contrasten. Voila, mijn onderwerp voor de komende week. 

zondag 12 augustus 2012

Poppenwier, oant sjen!

De baai van Teherne
De dag is stralend begonnen. Ik zit achter het huis over Céline’s prachtige bloementuin te staren met koffie en de eerste sigaret. De dag is begonnen zoals alle dagen die ik hier in Poppenwier heb doorgebracht. Ik ben gewekt door de haan van de buren en kijk naar het gedoe van vogels, bijen en de eerste vlinders. In de verte hoor ik een kerkklok. Verder is het stil. Dora, die mij inmiddels niet meer krabt, is haar ochtend-ommetje aan het maken.
Dit is mijn laatste dag.

Mijn verblijf in Friesland is vruchtbaar geweest. Ik heb allerlei weersomstandigheden meegemaakt en het licht per minuut zien veranderen. Dat heeft 10 schilderijen en diverse schetsen en aquarellen opgeleverd. Er zullen nog meer schilderijen komen naar aanleiding van de schetsen en foto’s.
Gister heb ik mijn laatste schilderij aan de Sneekermeer gemaakt, “De baai van Teherne”, noemden belangstellende voorbijgangers deze plek. Een bewolkte ochtend.

donderdag 9 augustus 2012

Dearsum

acryl op doek, 70 x 50 cm.
Vandaag ben ik bij Dearsum wezen schilderen. Er staat daar een prachtig kerkje uit 1200. De toren oogt robuust en het kapelletje is schattig klein. Ik zat aan de weg van Sneek naar Leeuwarden, die best wel druk is, maar als je je zo geconcetreerd aan het schilderen bent, hoor je het verkeerslawaai niet meer. Zo nu en dan werd er getoeterd, omdat ik kennelijk wel opval met mijn uitrusting.
Ik werd deze keer gezelschap gehouden door een groepje rammen. Zo nu en dan hoorde ik een doffe klap. Dan waren ze bezig elkaar te rammen. Sommige hadden dan ook een bebloede kop.
Ik vroeg mij af: zijn zij er puur voor het vlees of om in het najaar in een wei met schapen losgelaten te worden?

Het schilderij is nog niet af.. Ik ga nog wat aan de lucht doen en aan het rommelige gedoe voor de kerk, maar vanavond ga ik lekker eten bij Jan van Friesland, die hier ook in het dorp woont. Daarover morgen meer.

woensdag 8 augustus 2012

Boerensloot bij Raerd


Vanmorgen kwam ik op mijn fietstocht deze boerensloot tegen. De simpele lijnen in het landschap boeiden me en de variaties in het groen daagden me uit.Het licht is wisselvallig, zon, wolken, eindeloos zicht.Het is houden en keren in de harde wind. De ezel staat stevig met een soort spijkers in de grond en het doek heb ik met een klem vastgeet, maar mijn palet en bakje water dreigden steeds weg te waaien.Waarschijnlijk zal er nog van alles veranderen aan de schilderijen als ik ze volgende week op mijn atelier heb.

Het skutsje van Sneek doet het goed. Al een paar dagen worden ze steeds eerste.
Vandaag bij de wedstrijd in Lemmer heeft Joure gewonnen. Sneek staat echter bovenaan in het klassement en men verwacht dat ze a.s. vrijdag het kampioenschap wel winnen.
Als oud-Sneker ben ik natuurlijk trots.
Sneekermeer, schilderij van gisteren

zondag 5 augustus 2012

Frysk Ferlangst?

Tweede aquarel
Eerste aquarel van de oever van de Sneekermeer
Klein Wieren in ochtendlicht (laatste versie)
Vandaag weer naar de Mardyk geweest pal aan de Sneekermeer en heb daar een paar schetsen gemaakt en een schilderij opgezet.
In het huis waar ik op dit moment op pas (inclusief kat Dora) staat een harpachtig instrument. Het instrument doet me denken aan de citerviool van mijn moeder. Links had je de bassnaren, die je tokkelde en rechts zaten snaren die je met een vioolstok moest bespelen. Als wij kinderen het vroegen, speelde ze nog wel eens voor ons.
Waarom ik nu op die jeugdherinneringen kom, heeft er natuurlijk mee te maken dat ik in mijn Heitelân aan het schilderen ben. Het is een vreemde gewaarwording, want ik ben hier nu voor het eerst sinds 40 jaar voor langere tijd (3 weken). Ik merk dat ik qua onderwerp op zoek ben naar de dingen die nog net zo zijn als 40 jaar geleden.
Friesland is erg veranderd, maar er is ook veel nog te herkennen. Langs De Legean, de slingerende weg van Sneek via Poppenwier naar Irnsum, fietsten wij als gezin op weg naar mijn oom en tante in Oldeboarn. Het rijtje dorpen: Offenwier, Gauw, Sibrandabourren, Tersoal, Poppenwier, Irnsum, daarna langs de straatweg naar Akkrum en uiteindelijk Oldeboarn. Allemaal met kerkjes, die hun oorsprong rond 1500 hebben en langs de oostkust van de vroegere Middelzee liggen. Poppenwier kende ik alleen van het doorfietsen. Het dorp telt 180 inwoners en heeft 22 verenigingen. Iedereen is wel ergens lid van.
Het schilderij Klein Wieren heb ik af gemaakt. Verder dan het groen, geel en blauw kom ik niet. Zo zag ik het ’s ochtends om een uur of 8, in tegenlicht.

Morgen ga ik naar Dearsum. Daar staat een mooi Romaans kerkje met zadeldaktoren.

donderdag 2 augustus 2012

Klein Wieren

Klein Wieren in het ochtendlicht
Even voorbij Tersoal, het volgende dorpje vanaf Poppenwier op weg naar de Sneekermeer, ligt een boerderij die Klein Wieren heet. Gistermorgen stond ik daar in de vroege ochtend te schilderen. De boerderij lag in tegenlicht en lag als silhouet in de felgroene weiden. In de sloot ervoor lag ook nog een pakket waterlelies, dus dit werd mijn onderwerp. Na verloop van tijd was het doek helemaal nat (ik ben nu met olieverf bezig) en om de kleuren niet door elkaar te smeren, ben ik naar huis gegaan.
Vanmorgen ben ik daar weer naar toe gegaan om verder te schilderen, want als je de verf mengt met terpentine is het de volgende dag wel droog. Het zag er heel anders uit. Er was geen zon en dus geen tegenlicht, maar ik kon aan bepaalde details in de voorgrond wel verder werken. In de sloot was een fuut met jong gezellig bezig. Dreigende luchten kwamen echter dichterbij en toen ik net lekker bezig was, vielen de druppen. Nu ben ik niet zo gauw door een paar regendruppen te verjagen, maar het werden er steeds meer, dus de boel toch maar ingepakt. Olieverf en water gaan niet zo goed samen.
Er valt wat voor te zeggen om een schilderij in 1 sessie af te maken, want het licht verandert met het moment en is elke dag anders. Daar ga ik me nu maar op richten.
Het schilderij ga ik nu maar thuis afmaken.

dinsdag 31 juli 2012

Het Friese landschap en de gebroeders Kleefstra

Vanaf de Mardyk, avondlicht
Het is wel een aparte ervaring om met mijn iPod op door de omgeving te fietsen. Op die iPod staan de soundscapes van de gebroeders Kleefstra. Hun muziek (om het maar zo te noemen) gaat over “De ruimte van het landschap zonder mensen en de zintuiglijke weerslag daarvan.” Op een cd las ik dat het over het landschap van Friesland in de oertijd gaat. Jan is de dichter die, verweven met de klanken van gesampelde natuurgeluiden en een enkele gitaar, uit zijn werk voorleest (in het Fries). Romke doet de sound en verschillende instrumenten. Ze werken veel samen met andere geluidskunstenaars, o.a. uit IJsland. Dit voorjaar ben ik naar een concert van hen geweest: het podium was bedekt met snoeren en laptops. Om te zien is er dus niks aan, maar op de fiets om een uur of 6 met dat geluid in mijn oren... te gek! In de rechterkolom staat het blog van de Kleefstra's. Je kunt daar veel van hun soundscapes beluisteren.
Ik ben om 4 uur teruggegaan naar de plek aan de Mardyk en heb het schilderij afgemaakt. Gelukkig kwam ook de zon door en was het ongeveer hetzelfde licht als de eerste keer dat ik daar zat.

maandag 30 juli 2012

Simmer op e Mardyk

Voorstudie in aquarel en grafiet

Opzet van het schilderij
Majestueuse luchten, maar er valt ook veel regen uit. Tussen de buien door is het prachtig, maar ik zal vaker naar de plek terug moeten. In dit geval is het de Mardyk (meerdijk) vlak bij de Sneekermeer. Ik was er gister om een uur of 6 en vanavond weer om die tijd, maar moest afbreken. Lange schaduwen en grote contrasten.
De Sneeker Pan is vandaag 4e geworden.

zondag 29 juli 2012

Skutsjesilen

Skutsjesilen, een schilderij uit 1994
Het Skutsjesilen is gister begonnen. Terwijl ik stond te worstelen met mijn maaipatronen luisterde ik naar het verslag van Omrop Fryslan. Er stond weinig wind, maar zoals de verslaggever het weergaf leek het erg op Theo Koomen bij een sprintfinish van de Tour de France. En dat terwijl de skutsjes statig naar de finish dobberden. Grau heeft gewonnen, Sneek (vorig jaar kampioen) werd derde. Ik ben natuurlijk voor Sneek. In 1994 heb ik er een schilderij van gemaakt en ik laat het zien, omdat mijn laatste schilderij als mislukt beschouw. Het kan ook niet: half ter plekke en half uit het hoofd schilderen. Maaipatronen: een te vluchtig onderwerp.
Het mislukte schilderij
Gisteravond  zag het gemaaide landschap er bijna fluoriserend uit. Volgens een documentaire die ik een tijdje geleden zag, komt het zogenaamde Hollandse licht door de terugkaatsing  van het licht in grote wateroppervlaktes. Friesland merenland, het avondlicht deed de vlakte gloeien.
De luchten zijn door de weeromslag in ieder geval majestueus. Ik zal mijn horizon verlagen.

Nog iets aan de voorgrond gedaan

vrijdag 27 juli 2012

Sporen in het land

Albadawei, dezelfde vaart als het eerste schilderij


Schetsje met aquarel en krijt
Vanavond (vrijdag) is het een beetje gaan regenen. Daar hebben de boeren naar toe gewerkt. Het hooi moet nu verwerkt en binnen zijn. De patronen die zij maakten bij het maaien, deden me denken aan de krijttekeningen in Zuid-Engeland. Die paarden en grote mannen en zo. Witte tekens in een groen landschap. Hier zijn ze gelig en van geen artistieke waarde. Sommige maken er een rommeltje van (die zijn het mooist) en andere trekken geometrische banen.
Ik heb gister en eergister schetsen gemaakt van die patronen en ik ben met 2 schilderijen begonnen. Als ik de volgende dag terugkom, hebben de boeren het gras weer omgegooid en is het patroon veranderd. Ik schilder dus nu gedeeltelijk ter plekke en thuis (in het huis van Celine) werk ik verder naar aanleiding van de schetsen en foto’s. Vanaf morgen is het om het dorp heen weer een grote groene vlakte en moet ik weer mijn onderwerp vinden. Wat wil ik van Friesland weergeven?
Op weg naar Reard

Ik ben opgegroeid aan de noordkant van Sneek en je hoefde de straat maar uit te lopen en je stond in het weiland. Misschien dat ik daarom altijd van grote wijde vlaktes heb gehouden, maar om Friesland weer te geven, zal ik toch naar de details moeten gaan. Ik ben benieuwd!
Overigens, ik zie behalve roeken en meeuwen, hier helmaal geen vogels. Als ik buiten sta te schilderen in een park in Utrecht, hoor ik altijd vogels en nu, op het platte land van Friesland, had ik toch graag de leeuwerik gehoord. Dat geeft mij het ultieme zomergevoel vanuit mijn jeugd. 
De laatse schets is een voorstudie voor het schilderij dat ik morgen zal tonen.

donderdag 26 juli 2012

Poppenwier in de zomer

 Gezicht op Poppenwier vanaf de Albadawei
Twee dagen ben ik hier nu en ik heb een aantal schetsen en 1 schilderij af.
Ik pas op de sadistische kat van Celine. Ze wil aandacht en is aanhalig, maar haar opperste vorm van geluk uit zich in het geven van een haal.
Poppenwier ligt in de Greidhoeke. Weilanden, zo ver als je kunt kijken. Monocultuur, dus het gras is overal even groen. Dan ben je gauw klaar als schilder...
De opdracht die ik aan mezelf heb gesteld is: hoe breng ik variatie in het groen, zodat een enorme grasvlakte ook nog spannend is.
Eerste schets
Ik heb geluk: het is maaitijd. Tot de zon ondergaat zijn ze bezig met maaien, gras omgooien, uitspreiden en nog eens omgooien. .. Er onstaan prachtige patronen: geel, van het pas gemaaide gras en donkergroen, dat opzij gegooid is. Sporen in het landschap. Mijn thema voor deze week. Daarna is Friesland weer helemaal gemaaid en heb je aan de tubes blauw en groen genoeg.
Om er in te komen heb ik eerst een waterpartij gemaakt. “Gezicht op Poppenwier, vanaf de Albadawei”. De sporen zijn nog in de schetsfase en daar ga ik het morgen over hebben.

Aquarelletje

donderdag 12 juli 2012

Utrecht in de zomer

Wilgenbosje in de VVPolder  's ochtends 8 uur
Meestal, als de zomer aanbreekt, wordt Utrecht weer van mij. Iedereen zit op de camping of de Costa, studenten zijn naar huis en de stad is leeg. Plaats op het terras en in de bioscoop.
Deze zomer is het anders. De luchten zijn prachtig. Tussen de buien door ga ik naar het park om te schilderen. Weer in olieverf, want Laurens zegt dat ik een olieverfhand heb.
De kwast gaat makkelijker over het doek. Je kunt de kleuren door elkaar smeren.  Tussen de sessies in het park door, werk ik er thuis aan. Om daarna weer met het schilderij op de plek te gaan zitten. De terpentine maakt de huid nogal dof; een voordeel is, dat het snel droogt. De laatste fase is op het atelier, daar meng ik met terpentijn en lijnolie, dan komt er wat glans in. 
Dit schilderij zit in de atelierfase. Het contrast tussen voor en achtergrond moet nog wat groter, maar ik laat het jullie vast zien.
Van mijn stad heb ik dus nog niet zo veel genoten. Ik zat in park Voorveldse Polder en vanaf volgende ga ik een poosje in Friesland (Poppenwier) schilderen voor mijn tentoonstelling volgend jaar in Oosthem (bij IJlst). 
Deze zomer is anders.

donderdag 28 juni 2012

Vervolg Hooge Kampsepad

Resultaat van 28 juni
Eerste versie van 26 juni

























Vanmiddag ben ik teruggegaan om het schilderij af te maken. Zowaar; ik heb de rietzanger gezien! Hij vloog op uit het linker rietbosje toen ik de ezel aan het inpakken was.
Het hele doek heb ik overgeschilderd, behalve de lichte baan bovenin links. Volgende keer toch maar weer met acrylverf. Olieverf is nogal een gedoe.

woensdag 27 juni 2012

Hooge Kampsepad

Er hoort nog een dode boom bij die het beeld doorkruist

Gister ben ik naar het Hooge Kampsepad gegaan. Ik kwam daar vroeger wel op mijn skate-tochten; er loopt een fietspad langs een meertje (veenafgraving). Ze zijn nu bezig een moeras aan te leggen voor watervogel. Een gedeelte is al af en er zitten volgens een langskomende mevrouw met verrekijker, veel bijzondere soorten vogels, die daar ook broeden.
Zou ik op mijn oude dag toch nog een vogelaar worden? Ik kan alleen die namen niet onthouden en zingende vogels kan ik niet onderscheiden. Die mevrouw vertelde ook nog dat ik op dat moment een zingende Grote Rietzanger (of zoiets) hoorde. Ik had wel mooi vogelgezang gehoord, maar als ik ingespannen aan het schilderen ben, hoor ik niets meer. Dan kan ik de wereld volledig buiten sluiten. Zo nu en dan ging ik op het krukje zitten om een sigaret te roken (ja, ik moet er vanaf) en naar het schilderij te kijken. Dan kon ik naar het vogelkrakeel luisteren. Gedoe van meerkoeten (met jongen) en fuuten op de plas; dat vind ik leuk om naar te kijken. Een echte vogelaar zijn zit er niet in: zij gaan en masse, met telelenzen, naar een hoogfluitende roodaarshopper staan kijken. Mij gaat het meer om het gedoe; ik kan ontzettend genieten van mijn tuinmerels en hun jongen.   
Ik heb deze keer met olieverf geschilderd. Laurens Boersma had ooit eens gezegd dat ik het eens met olieverf moest proberen, omdat mij dat waarschijnlijk beter lag. Acryl, en zeker als het warm en zonnig is, is nogal weerbarstig. Nu was de olieverf weerbarstig en verlangde ik naar acryl. Toen het echt helemaal nat was en ik geen correcties kon aanbrengen zonder de boel door elkaar te smeren, ben ik naar huis gegaan.
Vandaag heb ik het meegenomen naar het atelier. En daar is alles veranderd!  Een brede kwast, bakjes verf en het beeld in mijn hoofd.

De foto hiernaast is het schetsje in aquarel dat ik eerst gemaakt heb om de compositie te bepalen.
Het schilderij is nog niet af.

dinsdag 15 mei 2012

Atelierexpositie op 20 mei



Round Lake 4 november 2011
Ik heb de lijstjes geschilderd en in de tinwas gezet, schilderijtjes erin vastgemaakt. Gekeken of ik groepen van plekken zal maken. Ze zijn in verschillende jaargetijden geschilderd, vaak op dezelfde plek.
David Hockney had het in zijn documentaire over het moment in het voorjaar, dat alles in 1 week uitbarst. Knoppen springen open en aan het eind van die week is alles uitbundig groen.
Round Lake 17 april 2011
Dit jaar heb ik dat een beetje gemist. Ik zat op 26 maart in de Voorveldse Polder. Alles was nog bruin. Het enige heldere groen kwam van het riet dat 15 cm. hoog was. Toen ik een week later terug kwam om een nieuw schilderij te maken, was het riet 25 cm langer en de bomen waren groen!
Vorig jaar was ik tijdens deze ‘burst’-week bij Jelle in Connecticut. Alles was kaal, toen ik aankwam op 15 april. Zij wonen in het bos naast een enorme (natuurlijke) vijver. Ze hebben geen kind aan mij, want ik schilder in hun tuin. Ik wordt geroepen voor de lunch. Ideaal! Ik voel me zoals Monet zich moet hebben gevoeld in Chiverny. Nu nog net zo mooi leren schilderen.
Toen ik 10 dagen later daarna vertrok, was groen de overheersende kleur. Ik was in die week met 3 schilderijen bezig, die steeds veranderden, omdat het hele zachte groen van het begin steeds harder werd.
Ik denk dat ik bij voorbeeld zo’n groepje bij elkaar hang.
Mijn atelier is een chaos, de komende dagen zal ik daar orde in scheppen. En nog een paar schilderijen afmaken.
Als je dit blog leest en wilt komen kijken:
Zondag 20 mei
1 tot 6 uur
2e Daalsedijk 103, Utrecht

zondag 15 april 2012

Blauw in Bloeyendael

Bloeyendael, oud en nieuw riet.
Soms moet je je vermannen en een dikke trui en warme schoenen aantrekken. 
Vandaag wilde ik toch echt het schilderij in Bloeyendael maken, waar ik (zie vorige bericht) schetsen van had.
Het is een waterplas met oud riet. Een deel ervan is in de herfst gemaaid en het jonge riet is al frisgroen boven de afgestorven resten zichtbaar. Het was sinds de vorige sessie een stuk gegroeid en de bomen hadden een duidelijk groene waas over het bruin. Ik was vroeg, het licht speelde prachtig door de rietpluimen. Het was koud. Misschien dat er daarom wel zoveel blauw en wit in zit.

Voorveldse Polder, jong riet.
Inmiddels heb ik ook het eerste schilderij (dit jaar) van de Voorveldse Polder afgemaakt. Dat was een heel andere sfeer.
Een zonnige dag, het tere groen dat opduikt.
Bij het jonge riet moest ik aan het gedicht "Jonge Sla" van Rutger Kopland denken, alhoewel riet wel veel steviger is. Ik dacht het vanwege de kleur, denk ik. Teer ontroerend groen.

Het leuk van het buitenschilderen vind ik het bewust volgen van het jaargetijde. Vooral in het voorjaar is het elke week weer anders van kleur en van sfeer. Terwijl ik het observeer en vast leg, krijg ik een natuurbeleving, die je als stadsbewoner niet zo gauw hebt. Behalve op rokjesdag natuurlijk!

dinsdag 27 maart 2012

Jong riet en hoe vind je een plek

Een plek om te schilderen in Bloeyendael
Kromme Rijn
Afgelopen vrijdag ben ik weer op pad gegaan om locaties te zoeken, die geschikt zijn om te schilderen. Dat is best wel moeilijk, want als ik ga schilderen wil ik liefst geen mensen om me heen. Eerst ging ik naar Bloeyendael, want dat is een gegarandeerde mooie plek. In Bloeyendael worden veel honden uitgelaten en tegen lunchtijd gaat iedereen die in het Provinciehuis werkt wandelen. Ik had de perfecte plek gevonden (oud riet een veld jong riet), maar vlak naast een pad. Verder dus naar de Kromme Rijn. Ik zat daar heerlijk te knoeien op een picknicktafel, het was rustig, vogeltjes in de weer met hun voorjaarsdingen, tot er een kano aanlegde met echtpaar, moeder en 2 kleine kindjes. Naast mijn picknicktafel werd een plaid uitgerold, lunch uitgestald en er moest gevoetbald worden. Kindjes gillen van opwinding. Kleine prinsjes en prinsesjes.
Naar Fort Vechten. Je kunt daar aan een steiger zitten en hebt dan zicht op de fortificatie. Omdat ik de laatste tijd ook wel sluizen schilder, vond ik dit wel een item. Het groen dat meestal dit soort dingen verbergt, is er nog niet. Ideaal! Tot er een brommer aankomt met een stel dat zich precies achter mij nestelt en hun hypotheekaanvraag bespreekt.
Schetsje Voorveldsepolder
Daarom ben ik gistermorgen maar weer naar de Voorveldse Polder gegaan. Ik heb daar een plek gevonden aan een ruiterpad (er kwam 1 ruiter voorbij), schetsje gemaakt en ik vanmorgen ben ik met een schilderij begonnen.
Het schilderij heeft nog 1 sessie nodig.
De bekende vogels hielden mij gezelschap: een fuut, een waterhoentje, 2 mezen in de wilg links en de meerkoeten, die ik vorig jaar ook al geschilderd heb (van de andere kant). Deze plek is precies de achterkant van dat schilderij. Het mooie is dat alles nog zo open is. Het groen komt net door en het jonge riet (nog niet geschilderd) geeft frisheid. Dat moet ik dus nog allemaal doen. Ik heb daar 3 uur gestaan en vond het toe wel genoeg. Vrijdag verder...

maandag 9 januari 2012

Noordpolderzijl revisited

Dit is de laatste versie van het derde schilderij. Ik doe er nu niets meer aan. De laatste sessie was een kwestie van veel kijken, hier en daar een accent zetten en vooral oppassen het niet te verknoeien.
Ik heb het overzicht van deze schilderijen op mijn website gezet.

zaterdag 7 januari 2012

Jan Sluijters expositie

Gister ben ik met twee collega's/vriendinnen, die ik nog van de academie ken, naar de tentoonstelling geweest. Ik houd ervan om een overzicht van een kunstenaar te zien de ontwikkeling kunt volgen die iemand in zijn leven gemaakt heeft (zie het bericht over Willem de Kooning). Er is inmiddels al veel gezegd over Sluijters. Wat me opviel was de grote vormvastheid, die hij soms expres doorbrak, met niet altijd het mooiste resultaat. Ik ben speciaal gaan letten op de manier waarop hij de landschappen aanpakte. Zoals hiernaast olieverf op board. De kleur van de drager speelt mee. Hij experimenteerde veel met dat landschap. Ik heb echter maar 2 doekjes gezien die ik goed gedaan vond.
Zijn fauvistische periode en de grote portretten zijn echter weergaloos.
Ik ben blij dat ik het gezien heb.

donderdag 5 januari 2012

Work in progress...




Dit zijn de eerste en de tweede sessie van het doek (100 x 80 cm. olieverf) waar ik nu mee bezig ben . Het heeft nog een derde sessie nodig. Het water linksboven moet nog opgelicht. Deze heb ik wat anders aangepakt dan de andere twee. Hetzelfde is het nat in nat werken, maar nu heb ik ook een smallere kwast (1 cm.) gebruikt, gespetterd, vingergeverfd, verf later druipen, met een lap getamponeerd: alles om blubber te maken.
Kleuren: Titaanwit, Pruissisch blauw, oker, Napels geel, gebrande siena, kobalt blauw, gebrande omber, groene aarde en violet.