donderdag 28 juni 2012

Vervolg Hooge Kampsepad

Resultaat van 28 juni
Eerste versie van 26 juni

























Vanmiddag ben ik teruggegaan om het schilderij af te maken. Zowaar; ik heb de rietzanger gezien! Hij vloog op uit het linker rietbosje toen ik de ezel aan het inpakken was.
Het hele doek heb ik overgeschilderd, behalve de lichte baan bovenin links. Volgende keer toch maar weer met acrylverf. Olieverf is nogal een gedoe.

woensdag 27 juni 2012

Hooge Kampsepad

Er hoort nog een dode boom bij die het beeld doorkruist

Gister ben ik naar het Hooge Kampsepad gegaan. Ik kwam daar vroeger wel op mijn skate-tochten; er loopt een fietspad langs een meertje (veenafgraving). Ze zijn nu bezig een moeras aan te leggen voor watervogel. Een gedeelte is al af en er zitten volgens een langskomende mevrouw met verrekijker, veel bijzondere soorten vogels, die daar ook broeden.
Zou ik op mijn oude dag toch nog een vogelaar worden? Ik kan alleen die namen niet onthouden en zingende vogels kan ik niet onderscheiden. Die mevrouw vertelde ook nog dat ik op dat moment een zingende Grote Rietzanger (of zoiets) hoorde. Ik had wel mooi vogelgezang gehoord, maar als ik ingespannen aan het schilderen ben, hoor ik niets meer. Dan kan ik de wereld volledig buiten sluiten. Zo nu en dan ging ik op het krukje zitten om een sigaret te roken (ja, ik moet er vanaf) en naar het schilderij te kijken. Dan kon ik naar het vogelkrakeel luisteren. Gedoe van meerkoeten (met jongen) en fuuten op de plas; dat vind ik leuk om naar te kijken. Een echte vogelaar zijn zit er niet in: zij gaan en masse, met telelenzen, naar een hoogfluitende roodaarshopper staan kijken. Mij gaat het meer om het gedoe; ik kan ontzettend genieten van mijn tuinmerels en hun jongen.   
Ik heb deze keer met olieverf geschilderd. Laurens Boersma had ooit eens gezegd dat ik het eens met olieverf moest proberen, omdat mij dat waarschijnlijk beter lag. Acryl, en zeker als het warm en zonnig is, is nogal weerbarstig. Nu was de olieverf weerbarstig en verlangde ik naar acryl. Toen het echt helemaal nat was en ik geen correcties kon aanbrengen zonder de boel door elkaar te smeren, ben ik naar huis gegaan.
Vandaag heb ik het meegenomen naar het atelier. En daar is alles veranderd!  Een brede kwast, bakjes verf en het beeld in mijn hoofd.

De foto hiernaast is het schetsje in aquarel dat ik eerst gemaakt heb om de compositie te bepalen.
Het schilderij is nog niet af.