vrijdag 8 november 2013

New York, 24 jaar geleden...

Op de achtergrond de Brooklyn Bridge
Vanmorgen hoorde ik op de radio dat de Berlijnse muur op 9 november 1989 was gevallen. Dat moment herinner ik me nog heel goed, omdat ik op toen met mijn (in 2005 overleden) vriend Willem in New York was. We keken naar de enorme televisie op ons kamertje met stapelbed bij de YMCA en zagen de hordes op de muur staan feestvieren.
In 1980 was ik voor de eerste keer in NY en werd meteen gegrepen door deze energieke, inspirerende, nooit slapende stad.
Achter Willem in de verte het Vrijheidsbeeld
Het Metropolitan, het MoMa, The Cloisters, het Whitney Musem hebben de topstukken van kunst door de eeuwen heen. En als je regelmatig PS1 bezoekt, blijf je heel goed op de hoogte van de hedendaagse experimentele kunst. Net als in de jaren 70 in het Stedelijk. Daarom probeerde ik sinds 1980 regelmatig naar NY te gaan.
Op weg naar het Vrijheidsbeeld, de Twin Towers waren er nog
Een wankel evenwicht in de lucht, maar je ziet veel
Die keer met Willem “deden” we ook de toeristische attracties: We namen de (gratis) ferry naar Staten Island, stonden op het dak van The Empire State Building, boekten een helicoptervlucht en keken van onder de Twin Towers naar boven en besloten toch maar niet naar het dak te gaan. We waren er immers al omheen gevlogen. We aten vaak bij de Japanner, want dat was goedkoop, rustig en gezond, we werden dronken van de saké, gingen naar rockcafé’s en homocafé's waar je nog mocht roken, doorkruisten de stad te voet, met de bus en de subway, vermeden de lollige Nederlanders die ons ontbijtcafé overnamen vanwege de jaarlijkse marathon (1e zondag van november), door het Museum van The American Indian in Harlem en de dierentuin in The Bronx te bezoeken. We klommen via de zeer stijle wenteltrap omhoog in het Vrijheidsbeeld en keken door haar kroontje naar Manhattan. We aten chocoladetaart in het restaurant van het Whitney Museum en ontdekten de bakker van die geweldige taart later in Little Italy.
De YMCA waar wij logeerden, lag vlak bij Central Park (63ste straat, Westside). We konden door het park naar het Metropolitan Museum wandelen.
 De stad was op sommige plaatsen nog onveilig en we werden door medebuspassagiers
Vanuit de helicopter
meegenomen in een taxi, toen de bus op een onveilige plek strandde in het donker.
De subway zat zowel van buiten als van binnen vol met graffity. Het was de tijd van Keith Haring en Jean Louis Basquiat, kunstenaars uit de graffityscene, de laatste was in '89 al een jaar dood; Haring zou in 1990 sterven. Op de 42ste straat waren nog bordelen en sekstenten. Rudie Guiliani (de burgemeester van 9/11 en Republikein) heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat de stad en de treinen schoon en veilig
Court Square Diner in Queens
werden.

 Morgen 9 november is het dus 24 jaar geleden dat de muur viel en ik in NY was. Sindsdien ben ik er nog heel vaak geweest. De laatste 5 jaar zelfs 2 keer per jaar. De opwinding is verdwenen, maar ik bezoek nog elke keer met Jelle PS1, de 1ste Public School in Queens dat eerst een kunstenaars initiatief was en nu de hedendaagse kunst afdeling van het MoMa en eigenlijk minder leuk, want meer officieel. We gaan dan altijd lunchen in de diner (vlakbij PS1) waar ik in ’89 ook met Willem lunchte en we denken aan hem.
New Years Day, olieverf op doek, 100 x 85 cm.
Voormalig PanAm gebouw, boven Grand Central Station
Op 20 december ga ik weer naar NY. Het is anders, niet meer zo nieuw. Ik heb andere dingen ontdekt, zoals The New Museum, maar vaak ook dingen buiten de stad (Dia Beacon, Storm King Art Center ). Wat ik nog altijd doe is lunchen bij The Court Square Diner in Queens en de waterlelies van Monet in het MoMa bekijken.


Hiernaast 2 schilderijen van New York, gemaakt op het atelier.
Ik heb veel geschilderd in Amerika. Mensen die dit blog hebben gevolgd, weten dat. De laatste keer was in mei 2013.

woensdag 16 oktober 2013

Proef de Kunst in Terherne

Grijze dag aan de Sneekermeer, 13 september
Tijdens mijn laatste verblijf in Poppenwier van 11 tot 18 augustus was ik in contact gekomen met mensen van Terherne. Dit dorp ligt op een eiland in de Sneekermeer aan de andere kant (vanuit Poppenwier) van het Margrietkanaal. Je komt er niet zo maar, tenzij je er iets te zoeken hebt, zoals watersport of het Kameleondorp. Het dorp heeft zichzelf n.l. uitgeroepen tot Kameleon-dorp. Dit is een attractiepark dat geheel gewijd is aan de boekenserie De Kameleon van Hotze de Roos.
Riet bij Heeresyl, 30 september

Zo ligt de boot "De Kameleon" naast "Hotel de Gouden Leeuw"

Al drie jaar lang wordt er nu de kunstroute Proef de Kunst georganiseerd. Dit jaar is dat in het weekend van 18, 19 en 20 oktober. Kunstenaars exposeren op talloze locaties en er zijn proeverijen in de diverse restaurants.

Ik ben ook gevraagd om mee te doen en ik exposeer bij Café Vrolijk in de Kameleon-boerderij, die midden in het dorp ligt.
Dat was aanleiding om in de buurt te gaan schilderen, getuige de schilderijen hier naast.
Het was een nogal grijze dag in september, toen ik deze schilderijen ben begonnen. Er stond een straffe wind, zodat ik mijn ezel met pinnen in de grond moest vastzetten. Aan het eind van de dag ging de wind wat liggen en toen kwamen de vliegjes tevoorschijn. Omdat ik deze keer met olieverf bezig was, was het niet te vermijden dat de doeken uiteindelijk vol met vliegjes zaten, die onder de volgende laag verdwenen zijn. Olieverf met vlieg dus.

woensdag 4 september 2013

De Opening

Fotoimpressie van Louis Prins

Fotoimpressie van Louis Prins

Fotoimpressie van Louis Prins

Fotoimpressie van Louis Prins

Foto: Jan IJzerman

Foto Jan IJzerman

Foto Jan IJzerman

Foto Jan IJzerman

zondag 25 augustus 2013

De weg naar Galerie Oosthem

Een hele tentoonstelling achter in de auto
Voor de kerk links
Afgelopen vrijdag de auto volgepakt met schilderijen en op weg naar Oosthem. Onderweg in de polder was het prachtig! De herfst is al voelbaar met tintelende ochtenden en mist over het land. Tussen Almere en Lelystad was de lucht gevuld met migrerende ganzen in eindeloze v-formaties.

Friesland is op dit moment voor de helft gesloten, omdat men het eind van de zomer heeft aangegrepen om nieuwe asfaltlagen te leggen.
Maar als het je dan toch gelukt is om in Oosthem aan te komen, moet je doorrijden tot de 2e kerk, links van de weg met opschrift. Er is dus wel degelijk een galerie in dit dorp. Voor de 2e kerk dan linksaf. Daar is het bruggetje over de Bolswarder zeilvaart. Alle boodschappen en dus ook de kunst die naar de galerie moeten, worden vervoerd met de melkkar. Nog een kunst om mee te rijden. Je moet de bochten erg ruim nemen, anders rijdt je jezelf vast.
Kunst in de melkkar

In de zomer is de vaart druk bevaren, omdat dit de doorgaande route is vanuit de Heeger Meer en vanuit Sneek en de Sneeker Meer naar Bolsward.
Bij Nijesiel komt dat dan allemaal samen.

De brug wordt automatisch bediend. Voor de schepen is er een knop om de brug te openen, maar ook voor de voetganger (met melkkar) zit er een knop bij het bregje. Het kan echter zo maar gebeuren dat je op de brug zijnde, ineens aan 2 kanten wordt afgesloten en de brug opengaat.
Het Bregje
Melkkar op de brege, Oosthem op de achtergrond
Dan is het zaak te zorgen dat je de melkkar niet precies boven het losse en het vaste deel van de brug hebt staan, zoals mijn galeriehouder Far Wevers vorige week overkwam.

Aan de overkant van de brug weet je dat je op de goede weg bent. Het bordje Hernepaed is luid en duidelijk en je hoeft dan nog maar 150 meter langs het jaagpad naar de galerie te lopen. Het pad eindigt in een dikke bossage. Links verborgen ligt de galerie-boerderij.
Voor bezoekers is het zaak om het dorp helemaal door te rijden en de auto op de bestaande oparkeerterreintjes te zetten. Een andere optie is naast de 1e kerk aan de rechterkant.

Helemaal goed!
Hierzo aan de linkerkant is de ingang


dinsdag 6 augustus 2013

Recept voor het maken van lijsten

latten van 42 en 18 mm.
Speciaal voor Heere Smit en omdat het ter sprake kwam, komt hier het recept voor lijsten.
(Als je op de foto klikt, worden ze groter)

Ingrediënten:
Latten van 42 mm. bij 18 mm.
Latten van 18 mm. bij 18 mm.
Constructielijm
Spaanplaatschroeven
Zwarte acrylverf
Goldwax of tinwax

Gereedschap:
Verstekzaag
Driehoek
Lijmklemmen met tang
hoekverbinding
Kleine schaaf
Kleine (handpalm)schuurmachine
Schuurpapier
Houtrasp
Boor

hoekverbinding
Zorg dat je een goede verstekzaag hebt. Ik heb zelf een electrische zaagtafel, waarbij je de zaag precies op een hoek van 45 graden vast kunt klikken. De zaagsnede moet recht naar beneden zijn, ander passen de (lijm)vlakken niet goed op elkaar. Zaag nu eerst een hoekje van 45 graden van de 42 mm. lat. Daarna zet je een lijn op 1 cm. vanaf de rand. Op deze lijn teken je de breedte (of lengte) van het schilderij plus 5 mm. af. Door dit snijpunt teken je met behulp van de driehoek van 45 graden een lijn. Dat is ongeveer de lijn die je daarna moet zagen.
nu bijschaven en schuren
Ik zet die lijn altijd, zodat ik me niet vergis in de richting van de zaagsnede. Als je goed recht zaagt kun je om en om een lat maken. Je moet wel elke keer weer die 1 cm. lijn weer aftekenen. Als je de brede 4 latten klaar hebt, zaag je de 18 bij 18 latten. Die latten moeten straks langs die 1 cm. lijn komen te liggen. Je zaagt ze af op de lengte (of breedte) van het schilderij, plus 5 mm. plus de dikte van het hout = 18 mm. Je gaat nu eerst de hoeken van de brede latten aan elkaar lijmen met contructielijn.
lijmklemmen met tang
Dit is een Polyurethaanlijm en werkt net als Pur: het wordt keihard en vult alle onregelmatigheden op. Ik gebruik zelf lijmklemmen die je om de hoek kan klemmen. Daarmee komen de te lijmen vlakken precies op elkaar. Leg de latten plat op een tafel of de vloer. In de 18 mm. latten heb je op 3 plaatsen (einde, midden, einde) een gat geboord dat net iets kleiner is dan de schroef die je gebruikt (3 mm. schroef, 2,5 mm. boortje). Anders splijten de latten als je ze op de 42 mm. lat wilt lijmen en schroeven. De 18 bij 18 latten leg je langs de lijn van 1 cm.
lijmklem
Aan de ene kant precies op het hoekje van de snijlijn en aan de andere kant laat je hem 18 mm. oversteken. Zet alles flink in de lijm en schroef het vast.

De volgende dag kun je de lijkmklemmen verwijderen met de tang en kun je beginnen een ronde rand te schaven. Met de rasp werk je het bij en met de palmschuurmachine en schuurpapier werk je het af.

tang om de lijmklemmen aan te brengen
verschillende soorten metaalwas
Als de lijsten helemaal glad en naar je zin zijn, zet je alles (voor- en achterkant) in de zwarte acrylverf. Een paar lagen, tussendoor schuren.
De verf moet goed drogen, dus na een dag kun je er de goudwas of tinwas (voor zilver) er met een doekje opbrengen. Even laten verdampen en daarna uitwrijven met een zachte doek. Voor goud kun je beter dodekoprood zetten. Zwart is mooi in de combinatie met zilver.

Al met al: het is een enorm karwei om zelf lijsten te maken. Je moet erg precies werken en de kosten (qua tijd) haal je er niet uit. Het werk moet er netjes uit zien, daarom zet ik er altijd wel een lijst om. Het maakt een groot verschil bij een klein doekjes. Grote doeken hebben geen lijst nodig.
lijst is af
aan de achterkant wel wat slordig

woensdag 17 juli 2013

Poppenwier 7 tot 14 juli 2013

Tijdens deze week heb ik het ochtend- en het avondlicht tegenover elkaar gezet. Ik had nog een aantal schetsen van het avondlicht uit de periode in april toen ik ook in Poppenwier was.
Het ochtendlicht was helder, de contrasten groot, het avondlicht met vocht in de lucht gaf een rode gloed.

Albadawei, A5 schets
Albadawei, iPad-schets
Albadawei, acryl op doek 40 x 50 cm.
Griendyk avondlicht, acryl op doek 40 x 50 cm.
Albadawei-2, A5 schets
Albadawei, A5 schets
Albadawei, acryl op doek 40 x 50 cm.
Nu ik zo naar het resultaat kijk, was het een vruchtbare week. Deze keer zat ik in de vroegere bakkerij van het dorp, pal naast de kerk en de begraafplaats op de terp.
Voormalige bakkerij van Poppenwier

maandag 20 mei 2013

Strand en schilderijen in South Bethany

Buitenatelier in South Bethany
Uitkijktoren voor onderzeeboten
South Bethany is een typisch seaside-resort. Er staan veel vakantiehuizen en aan het strand is een board-walk met winkeltjes, restaurants en een kermis. Je kunt er zelfs fish-and-chips krijgen met een flinke scheut azijn erover. Het doet me wat denken aan de Engelse badplaatsen. Alleen heb je daar vaak een mooie badplaatsarchitectuur met hotels en een pier die vergane glorie uitstralen.
Hier geen vergane glorie en het is allemaal wat luxer. Het enige dat aan geschiedenis doet denken zijn de uitkijktorens uit de 2e Wereldoorlog om U-boten te signaleren. Het dorpje is bekend als onderdeel van The Quiet Resort want noordelijker, in Rehoboth Beach en Dewey Beach is het in de zomer veel drukker en cosmoploitischer. Als buffer ligt er een State Park tussen. Ik zag  een gier op de schoorsteen van een huis en Jelle vertelde dat hier de zogenaamde kalkoengieren voorkomen. Je ziet ze ook hoog in de lucht in grote groepen rondzweven.
Het strand is prachtig. Men bouwt hier de huizen tegen het strand aan en bij Bethany South is maar een smalle duinenrij. Orkaan Sandy is meer noordelijk binnengekomen en ik zag nog grote machines die ongelooflijke hoeveelheden zand aan het verplaatsen waren om de schade te herstellen.
Degenkrab

De eerste dag dat ik ging wandelen vond ik een voor mij onbekend, intrigerend (dood) beest. Een Horse-shoe-crab. In het Nederlands is het een Degenkrab
In het natuurgebied vlak bij South Bethany komen ze eens per jaar in grote getale het strand op om veel eieren te leggen. Ze doen me denken aan de helm van een volk dat 5000 jaar geleden leefde.
Deze was al leeg gegeten en ik heb hem meegenomen om te drogen. De geur die het afgaf (alsof je in een haven vlak langs de viskotters loopt) heeft me geinspireerd tot het maken van de 3 schilderijen ;-)

Seascape 1, 30 x 40 inch (ongeveer 75 x 100 cm.)

Het eerste schilderij had ik al voor een groot gedeelte in Nederland gemaakt, van de spielatten gehaald en meegenomen. In Amerika heb ik spielatten en olieverf gekocht, het doek weer opgespannen en in South Bethany bijgewerkt.

De onderste 2 schilderijen zijn gemaakt naar aanleiding van mijn wandeltochten langs het strand.
Ik vond een babyhaai, diverse hoefijzerkrabben, een enorme aangevreten vis, waar alleen de kop en de ruggegraat nog over was en 2 kleine roggen.Heel, heel veel schelpen en haaieneieren.

Seascape 2, 16 x 20 inch (ongeveer 40 x 50 cm.)
Het strand is leeg en breed, heel in de verte lopen nog wat mensen en er staan wat vissers. De branding maakt elke keer weer andere patronen van schuim in het zand. Ik denk dat ik daar wel 50 foto's van gemaakt heb. Er valt nog veel te schilderen...

Morgenavond ga ik weer naar huis, de vakantie is voorbij.

Seascape 3, 16 x 20 inch (ongeveer 40 x 50 cm.)

dinsdag 14 mei 2013

Mother’s Day on the High Line


Ik ben al bijna een week in Amerika, ben ook al een schilderij begonnen, maar ik heb nog niet zo veel te melden. De vijver staat vrij laag; de gele plomp heeft zich nogal uitgebreid en er zwemmen exotische eenden in. The Wood Duck is hier vrij “uncommon”, verder een aantal Canadese ganzen die op het grasveld grazen en elke keer als Jelle met de honden langskomt, vrij lawaaierig opvliegen.
Het belangrijkste doel is familiebezoek, beetje lezen en relaxen. Er is op dit moment ook geen speciale tentoonstelling die ik wil zien. Misschien nog even naar de Met of het MoMa, maar dat is het dan wel.
Zondag zijn we op mijn verzoek het hele traject van de High Line gaan wandelen. Ik had het laatste stuk nog niet gezien en gelezen dat er nu kunst aan toegevoegd was. Het was Mother’s Day en het was filewandelen, maar het blijft een prachtig project, dit groene lint tussen het beton.
Het begon als buurtinitiatief. Een spoorlijn, hoog boven de grond in The Meatdistrict, die in de loop der jaren dat hij niet meer gebruikt wordt (sinds 1980), met onkruid en spontane bomen is volgegroeid. In plaats van af te breken is deze spoorlijn nu met hulp van buurbewoners, tuinarchitecten en het stadsbestuur omgetoverd tot een groene oase en publiek park op 6 meter hoogte.
Eerst gelunchd bij The Spice Kitchen, een enorm, koloniaal ingericht restaurant met een heerlijke, Oosterse keuken en als speciale attractie Rod Steward die langsloopt als je op het terras je lunch gebruikt (hij is kleiner dan ik dacht).
Schilderij van de vijver, 40 x 50 cm. acryl op doek

Komende woensdag gaan we naar het strandhuis in Bethany (Delaware) en ik ben benieuwd wat ik daar aan schildersonderwerpen aantref.