New York, 24 jaar geleden...

Op de achtergrond de Brooklyn Bridge

Vanmorgen hoorde ik op de radio dat de Berlijnse muur op 9 november 1989 was gevallen. Dat moment herinner ik me nog heel goed, omdat ik op toen met mijn (in 2005 overleden) vriend Willem in New York was. We keken naar de enorme televisie op ons kamertje met stapelbed bij de YMCA en zagen de hordes op de muur staan feestvieren.
In 1980 was ik voor de eerste keer in NY en werd meteen gegrepen door deze energieke, inspirerende, nooit slapende stad.

Achter Willem in de verte het Vrijheidsbeeld

Het Metropolitan, het MoMa, The Cloisters, het Whitney Musem hebben de topstukken van kunst door de eeuwen heen. En als je regelmatig PS1 bezoekt, blijf je heel goed op de hoogte van de hedendaagse experimentele kunst. Net als in de jaren 70 in het Stedelijk. Daarom probeerde ik sinds 1980 regelmatig naar NY te gaan.

Op weg naar het Vrijheidsbeeld, de Twin Towers waren er nog

Een wankel evenwicht in de lucht, maar je ziet veel

Die keer met Willem “deden” we ook de toeristische attracties: We namen de (gratis) ferry naar Staten Island, stonden op het dak van The Empire State Building, boekten een helicoptervlucht en keken van onder de Twin Towers naar boven en besloten toch maar niet naar het dak te gaan. We waren er immers al omheen gevlogen. We aten vaak bij de Japanner, want dat was goedkoop, rustig en gezond, we werden dronken van de saké, gingen naar rockcafé’s en homocafé's waar je nog mocht roken, doorkruisten de stad te voet, met de bus en de subway, vermeden de lollige Nederlanders die ons ontbijtcafé overnamen vanwege de jaarlijkse marathon (1e zondag van november), door het Museum van The American Indian in Harlem en de dierentuin in The Bronx te bezoeken. We klommen via de zeer stijle wenteltrap omhoog in het Vrijheidsbeeld en keken door haar kroontje naar Manhattan. We aten chocoladetaart in het restaurant van het Whitney Museum en ontdekten de bakker van die geweldige taart later in Little Italy.
De YMCA waar wij logeerden, lag vlak bij Central Park (63ste straat, Westside). We konden door het park naar het Metropolitan Museum wandelen.
 De stad was op sommige plaatsen nog onveilig en we werden door medebuspassagiers

Vanuit de helicopter

meegenomen in een taxi, toen de bus op een onveilige plek strandde in het donker.
De subway zat zowel van buiten als van binnen vol met graffity. Het was de tijd van Keith Haring en Jean Louis Basquiat, kunstenaars uit de graffityscene, de laatste was in '89 al een jaar dood; Haring zou in 1990 sterven. Op de 42ste straat waren nog bordelen en sekstenten. Rudie Guiliani (de burgemeester van 9/11 en Republikein) heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat de stad en de treinen schoon en veilig

Court Square Diner in Queens

werden.

 Morgen 9 november is het dus 24 jaar geleden dat de muur viel en ik in NY was. Sindsdien ben ik er nog heel vaak geweest. De laatste 5 jaar zelfs 2 keer per jaar. De opwinding is verdwenen, maar ik bezoek nog elke keer met Jelle PS1, de 1ste Public School in Queens dat eerst een kunstenaars initiatief was en nu de hedendaagse kunst afdeling van het MoMa en eigenlijk minder leuk, want meer officieel. We gaan dan altijd lunchen in de diner (vlakbij PS1) waar ik in ’89 ook met Willem lunchte en we denken aan hem.

New Years Day, olieverf op doek, 100 x 85 cm.

Voormalig PanAm gebouw, boven Grand Central Station

Op 20 december ga ik weer naar NY. Het is anders, niet meer zo nieuw. Ik heb andere dingen ontdekt, zoals The New Museum, maar vaak ook dingen buiten de stad (Dia Beacon, Storm King Art Center ). Wat ik nog altijd doe is lunchen bij The Court Square Diner in Queens en de waterlelies van Monet in het MoMa bekijken.


Hiernaast 2 schilderijen van New York, gemaakt op het atelier.
Ik heb veel geschilderd in Amerika. Mensen die dit blog hebben gevolgd, weten dat. De laatste keer was in mei 2013.