Gister ben ik met twee collega's/vriendinnen, die ik nog van de academie ken, naar de tentoonstelling geweest. Ik houd ervan om een overzicht van een kunstenaar te zien de ontwikkeling kunt volgen die iemand in zijn leven gemaakt heeft (zie het bericht over
Willem de Kooning). Er is inmiddels al veel gezegd over Sluijters. Wat me opviel was de grote vormvastheid, die hij soms expres doorbrak, met niet altijd het mooiste resultaat. Ik ben speciaal gaan letten op de manier waarop hij de landschappen aanpakte. Zoals hiernaast olieverf op board. De kleur van de drager speelt mee. Hij experimenteerde veel met dat landschap. Ik heb echter maar 2 doekjes gezien die ik goed gedaan vond.
Zijn fauvistische periode en de grote portretten zijn echter weergaloos.
Ik ben blij dat ik het gezien heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten