Sporen in het land

Albadawei, dezelfde vaart als het eerste schilderij

Schetsje met aquarel en krijt

Vanavond (vrijdag) is het een beetje gaan regenen. Daar hebben de boeren naar toe gewerkt. Het hooi moet nu verwerkt en binnen zijn. De patronen die zij maakten bij het maaien, deden me denken aan de krijttekeningen in Zuid-Engeland. Die paarden en grote mannen en zo. Witte tekens in een groen landschap. Hier zijn ze gelig en van geen artistieke waarde. Sommige maken er een rommeltje van (die zijn het mooist) en andere trekken geometrische banen.

Ik heb gister en eergister schetsen gemaakt van die patronen en ik ben met 2 schilderijen begonnen. Als ik de volgende dag terugkom, hebben de boeren het gras weer omgegooid en is het patroon veranderd. Ik schilder dus nu gedeeltelijk ter plekke en thuis (in het huis van Celine) werk ik verder naar aanleiding van de schetsen en foto’s. Vanaf morgen is het om het dorp heen weer een grote groene vlakte en moet ik weer mijn onderwerp vinden. Wat wil ik van Friesland weergeven?

Op weg naar Reard

Ik ben opgegroeid aan de noordkant van Sneek en je hoefde de straat maar uit te lopen en je stond in het weiland. Misschien dat ik daarom altijd van grote wijde vlaktes heb gehouden, maar om Friesland weer te geven, zal ik toch naar de details moeten gaan. Ik ben benieuwd!

Overigens, ik zie behalve roeken en meeuwen, hier helmaal geen vogels. Als ik buiten sta te schilderen in een park in Utrecht, hoor ik altijd vogels en nu, op het platte land van Friesland, had ik toch graag de leeuwerik gehoord. Dat geeft mij het ultieme zomergevoel vanuit mijn jeugd. 

De laatse schets is een voorstudie voor het schilderij dat ik morgen zal tonen.