Chicago en Lake Bluff, deel 2

Op dinsdag was het zover: ik ging naar de grote stad! Er gaat 1 keer per uur een boemeltje naar Chicago, dus de trein was de beste optie. Ze verkochten geen kaartjes op het station; volgens een wachtende mevrouw kon je die in de trein kopen, Ik kwam er ook achter dat je een app kon downloaden, die gekoppeld was aan je credit card. Daarmee kon je het overal op het openbaar vervoer, zoals de El (elevated metro, de metro loopt in Chicago bovengronds) en de Metra (de boemeltjes naar de dorpjes rondom Chicago) reizen. Later bleek dat ik er ook op de watertaxi gebruik van kon maken.
De trein was imposant; hij stak hoog boven het perron uit. Het was een dubbeldekker. Ik ging boven zitten. Daar bleek dat het middelgedeelte open was; je keek zo op de passagiers in het benedendeel. Gedurende de reis naar Chicago had ik alle tijd om een tekening te maken (het duurde 1,5 uur en stopte 20 keer), maar het schudde en hobbelde zodanig dat een rechte lijn er niet in zat. De conducteur bleef beneden staan. Hij verkocht me een kaartje, knipte er 3 keer in en stak het in een gleufje onder mijn stoel. Op die manier hield hij bij waar ik ingestapt was en dat ik een kaartje had. Mijn medepassagier hielden hun telefoon met de app omhoog en dat was kennelijk genoeg.
Aangekomen in Chicago besloot ik te gaan wandelen vanaf het station.

Dat was drie keer mis lopen (mijn orientatievermogen is nihil), maar uiteindelijk had ik de goede weg naar de Chicago River gevonden. Vorig jaar was het jaarlijkse symposium van de Urban Sketchers in Chicago. Dat heb ik helaas gemist, maar nu zag ik dat Chicago erg tekenwaardig is. Je kunt bij wijze van spreken op elke hoek gaan zitten en tekenen wat je ziet. Om echter rustig te tekenen is het heerlijk om de River Walk te doen, want daar kun je overal zitten en de bruggen tekenen. Prachtig!
Ik ben verder gaan wandelen om te kijken waar mijn afspraak met Usk Chicago zou zijn op vrijdag. Dat was achter die geschulpte woontorens rechts in deze tekening.
Wat niet op deze tekening te zien is dat de rivier druk bevaren wordt door watertaxi's, rondvaartboten (ga ik de volgende keer doen), zelfs een bierboot gezien, de varende variant van de bierfiets. Ook hier moeten ze trappen om vooruit te komen.
In de trein terug bedacht ik dat je misschien wel sneller met de fiets naar Chicago kon komen. Weer die 20 stops, waar de forenzen gedropt worden.

Mijn volgende tekening is van het strand bij Lake Michigan. Het was prachtig weer en ik ben alle trappen naar beneden naar het meer afgegaan naar het strandje. Er staat een gebouwtje waar je kunt douchen, een paar vuilnisbakken en picknicktafels. In de verte zie je de marinebasis en het hekje is voor het hondenstrandje. Er was 1 bader en 2 honden konden los spelen met de golfjes.
Op donderdag was mijn laatste Pilatesles en heb ik de tekeningen afgeleverd die ik de dag er voor bijgewerkt had.
Op vrijdag was het Farmersmarket op het veldje voor het station. Jelle deed z'n boodschappen daar maar ik kon niet blijven tekenen. Ik had een afspraak met een paar urban sketchers in de stad!
Dus hup weer die 20 stops, elk dorpje onderweg lijkt op Lake Bluff. Daar wonen allemaal mensen die in Chicago werken en allemaal hun eigen Farmers Market (met pompoenen en bloemenhoning) hebben.

Ik was dus vroeg in de stad en op mijn wandeling naar de afspraak ben ik blijven steken bij een folkloristische Chinese dansgroep op het plein waar ook een hele grote Picasso sculptuur staat. Dat stond er ook al 40 jaar geleden, toen ik voor het eerst in Chicago was. Nu stond er ook nog een tentenkamp van vluchtelingen. Erg tekenwaardig, maar ik moest verder naar mijn afspraak. Toch nog een tekeningetje van een brug (Dearborn Street Bridge).
Whats App is geweldig in dit soort situaties. Je kunt mekaar makkelijk vinden tussen al die wolkenkrabbers. Ik had Ann Rappapard dus gauw gevonden. Zij had ook Joann Harling en Sylvia Ramsay opgetrommeld en we gingen tekenen op de tweede verdieping van Ghirardelli's, de chocoladezaak en ijsssalon van Chicago. Er stond een meisje bij de ingang, die aan iedereen die binnenkwam, een verpakt chocolaatje uitdeelde. De zoete geur beloofde veel, maar ik heb het bij een cappucino kunnen houden en het chocolaatje later thuis met Jelle gedeeld. Het verslag van mijn contact met de Usk Chicago staat op de website van de Urban Sketchers Nederland.
Het weekend was weer voor de familie. Op maandag ging ik al weer terug. Daarom nog een klein schetsje van O'Hare International Airport.

Chicago en Lake Bluff, het contrast 1

Eind september ging ik zoon en schoondochter opzoeken in hun nieuwe woonplaats. Lake Bluff, een dorpje dat ongeveer 45 kilometer ten noorden van Chicago aan Lake Michigan ligt.
Mijn verslag begint met de obligatoire tekening van Schiphol, die  ik later in het vliegtuig afgemaakt heb.
Het zou een gewoon familiebezoek worden, maar ik had ook al vast contact gezocht met de Urban Sketchers Chicago.

Nancy had 3 privelessen Pilates voor mij geregeld en meteen de volgende ochtend om 8 uur werd ik gedropt voor de deur van de studio.
Tijdens zo'n priveles kun je best wel wat kletsen en het komt er op neer dat mijn Pilatesjuf mij de opdracht gaf om tekeningen te maken van bepaalde Pilates standjes. Volgens haar een gat in de markt.

Mijn volgende les was op maandag en daarna zou er een groepje komen. Het is net als het tekenen van Skutsjesilen tijdens de wedstrijd: je moet erg snel zijn. Er zijn uiteindelijk 2 tekeningen overgebleven, die ik goed genoeg vond.
Mijn eerste weekend waren dagen met familie dingen, Jake, de nieuwe hond (uit het asiel) moest naar een 'personality test' van de hondenclub. Er ging een wereld voor me open...

Jake is jong en wild en hij werd meteen gedisqualificeerd omdat hij naar de 'judge' hapte.
Tijd voor lunch! Dit is het interieur in afwachting van de bestelling.

Ik had ook een nieuwe iPad en een Apple pen gekregen, die ik meteen even op het Full Moon Family Restaurant heb getest.

Mat behulp van het programma Procreate. Zoonlief moest lachen om de naam van het programma omdat het 'voortplanting' betekent. Nou ja, misschien is tekenen wel een bepaalde vorm van voortplanting ;-)

Het was zaterdag, dus de auto moest gewassen. Heel handig: je geeft hem af, gaat met een Cola op een bankje zitten en voordat de tekening af is, is de auto schoon en staat weer klaar.
De vrouw van de carwash hield erg van bloemen en de buurman van de carwash verkocht banden.
Op zondag heb ik de tekeningen afgemaakt, op het naburige strand van Lake Michigan rondgelopen, huizen bekeken (ze moeten nog een huis kopen) en met de honden gewandeld. Het dorpje (middle class and white) was makkelijk te befietsen. Iedereen heeft een of twee honden en groet elkaar. Net als in Friesland op het platteland.
Maandagochtend ben ik op de fiets naar mijn Pilatesles gegaan. Dat is ongeveer een kwartier fietsen naar het zuiden in Lake Forrest, een iets groter dorp. Na de les het groepje getekend.


En toen was ik nog steeds niet in de grote stad geweest. (wordt vervolgd)

Skûtsjesilen is myn nocht...

Skûtsjesilen is myn nocht, lavearje en wer troch de wyn...
De beginregel van een liedje dat ik op de lagere school leerde. Het bezong de genoegens van het zeilen met een skûtsje. Elke keer als ik in Friesland ben in de tijd van de wedstrijden van de SKS, ga ik wel een keertje kijken. Vorig jaar was ik nog met het skûtsje de De Twee Gebroeders vanuit Terherne en sinds ik Urban Sketcher ben en de wereld om me heen teken, maak ik daar ook tekeningen van. De Twee Gebroeders is verkocht en ik ben toen met de toerboot Redbad vanuit Terherne naar de wedstrijd op de Langweerder Wielen geweest.

Met zo'n toerboot ga je vroeg om een goed plekje achter de rode tonnetjes te vinden. Het liefst bij een boei die de skûtsjes moeten ronden, want daar gebeurt het meeste spektakel. Tijdens het wachten zie je in de verte de de grote zeilschepen zich invaren als atleten die hun spieren moeten losmaken. Ik vermaak me met het tekenen van de boten die naast ons en soms aan ons vast liggen. We hangen aan een anker en vaak verschuift het hele zaakje als het anker niet goed in de grond grijpt. Het is relaxed: ik teken een voorgrond en een achtergrond en als de wedstrijd begonnen is, teken ik er een wedstrijdsituatie in. In dit geval is het Leeuwarden die voorop ligt en de wedstrijd die dag ook gewonnen heeft.
Ondertussen was mijn mede urban sketcher Rienk Vlieger uitgenodigd om op de persboot van de SKS mee te gaan om tekeneingen te maken voor het Internet magazine Zeilhelden. Ik jaloers, dat leek me ook wel wat!.Mijn vreugde was dan ook groot toen Rienk mij een paar dagen later vroeg of hij mijn telefoonnummer aan Peter Veen van Zeilhelden mocht geven. Het komt er op neer dat ik gevraagd werd om op de dag van de inhaalwedstrijd bij Woudsend te komen tekenen aan boord van de perskruiser van de SKS!

We lagen vlak bij het startschip, de skûtsjes zijn zich nog aan het inzeilen. De gele ballen liggen nog beneden.

Ik nam mijn bruine ecoline brushpen en een vulpen met bruine inkt mee. verder dacht ik het wel met mijn aquareldoosje en een paar grote kwasten af te kunnen. Ik had een foto gezien van Laurens Boersma, die binnen in de kajuit stond te schilderen. Papier op de 'vensterbank'. Dus toen we op weg gingen naar de Heger Meer ben ik snel de kajuit ingedoken en heb mij spullen uitgespreid. Ik had het rijk alleen.

Een valse start. Dat gaf me wat tijd. Ze liggen hier nog mooi op een rijtje. Rechts de boot van Omrop Fryslân.

De tweede start is goed en de skûtsjes stuiven langs. Wij gaan op weg naar de volgende boei, zodat het persvolk het allemaal goed kan zien.

Er staat een flinke wind. 4 a 5 hoor ik later en zo nu en dan ligt de kruiser erg te schommelen. Het zweet breekt me uit. Ik moet me concentreren op mijn tekeningen, maar ik voel me niet echt goed. De horizon in de gaten houden. Ik begin steeds een nieuwe tekening met het doel om er later, als dezelfde situatie zich voordoet, ze aan te vullen of bij te werken.

In de felle zon leek het meer soms van zilver

Uiteindelijk heb ik 6 tekeningen liggen. De situatie is steeds weer anders en ik verlies de wedstrijd uit het oog. Ik zie alleen nog vormen en composities. Ik zie dan toch Leeuwarden achteraan liggen. Bij de start was het al misgegaan (werd mij verteld). Heerenveen ligt vooraan. Leuk voor de schipper van de kruiser, Pieter Brouwer. Hij heeft zelf als schipper van de Gerben van Manen (Heerenveen) al 3 keer het kampioenschap gewonnen en hij ziet nu zijn zoon Sytze het heel goed doen.

Ik zie Heerenveen winnen met Grou als tweede. Tot de laatste 20 seconden van het kampioenschap is het zo spannend geweest dat we pas op het laatste moment Grou uiteindelijk het kampioenschap zagen winnen op de Sneekermeer.
En ik was er vlak bij geweest!

Fryslan 2018

Deze zomer ben ik 3 weken in Friesland. Het was erg warm, dus overdag waagde ik me niet buiten. Tegen de avond is het licht mooier met.lange schaduwen en een roodachtige gloed. Ik ben in de eerste instantie begonnen met de boerderijen om Poppenwier heen. Daar was de lol gauw van af, omdat ik niet verder kwam dan de plaatjes uit de Verkadealbums. Je kunt er zo een ansichtkaart van maken.

Dit is in feite dezelfde boerderij als die daar boven. Alleen vanaf een ander punt en op een later tijdstip.
De Buorren stond nog op het lijstje van de nog te maken tekeningen.

Hierboven nog een boerderij die achter Irnsum ligt. Vanaf de overkant van het water getekend.
Op zaterdag ben ik weer even op de gezamenlijke moestuin gaan kijken. Er werd gewied, begoten en geoogst en natuurlijk ook de plaatselijke nieuwtjes besproken...

De courgettes op de voorgrond, wat kroppen sla, prei en boontjes...

Ik blijf eigenlijk ook steeds dezelfde plekken bezoeken die er dan weer anderes uitzien. Dit is Klein Wieren, de boederij die in de laatste jaren afgebroken en weer opgebouwd is. De kleur van het dak is nu wat heldereder, maar voor de rest ziet het er nog hetzelfde uit. De oude wilgen hebben ze laten staan.

Op een dag ging ik extra vroeg op pad om de oude berkenlaan bij Oude Schouw te schilderen, Dat stond al lang op mijn lijstje. Toen ik echter aankwam, bleek dat de bomen aan de rechterkant volledig gekapt waren en vervangen door dunne sprietjes. Het hele effect van de mooie laan uit mijn herinnering was weg en ik ben zonder te tekenen verder gefietst naar Terherne. Onderweg is een verhoging in de weg, waar ik een mooi water tegenkwam met waterlelies en gele plomp en ik heb dat vastgelegd in een klein schetsboekje om misschien later nog eens wat uitgebreider te schilderen. Het blijkt het Slachtegat te zijn. Vroeger een brug en doorgaand water. Dat was een bepaald moment niet meer nodig en heeft men de brug vervangen door een brede buis waar het water nog door heen gaat.
In het dorp aangekoomen, ben ik koffie gaan drinken op het terras van de Kameleonboerderij.
Een aantal jaren geleden heb ik mijn landschappen gegexposeerd in de boederij in het kader van Proef de Kunst.

De boot die een belangrijke rol speelt in de serie De Kameleon ligt op een trailer voor de boederij en wordt heel veel gefotografeerd. Daar had ik vanaf het terras mooi het zicht op.
De terugweg was langs een andere weg. Ik kon een heel stuk afsnijden door het pontje te nemen over het Margrietkanaal. De volgende tekening heb ik gemaakt toen ik op het pontje moest wachten dat eerst weer van de Sneeker Hoek moest komen. Met een ijsje en een tekening is dat wachten niet erg.

Mijn volgende blogverhaal zal over het skustjesilen gaan.

De tuin van Karel V

Sinds ik terug ben uit Normandie, ben ik de eerste tijd bezig geweest om het werk dat ik daar gemaakt heb bij te werken en op het blog te zetten. Ik had het wel even gehad met al dat gezelschap en pakte mijn (eenzame) ritme weer op. Het werd ook weer warm en daar moest ik erg aan wennen.
Pas op 15 juli besloot ik mee te doen met de Utrecht Urban Sketchers. Richard Venema had afgesproken dat we mochten gaan tekenen in de tuinen van Grand Hotel Karel V, het enige 5 sterren hotel in Utrecht.
Nu ben ik daar een paar keer geweest; ik heb er gegeten en gedronken. Dat komt omdat zoonlief en mijn schoondochter daar een aantal keren gelogeerd hebben. Ik houd erg van de beschaafde ambiance.
We mochten niet alleen tekenen in hun verborgen tuinen, maar er was ook een wedstrijd aan verbonden. We konden met ond werk een 3-gangen maaltijd voor 2 personen in de bistro winnen.
De zon stond al hoog aan de hemel toen we om 11 uur begonnen en ik zocht een plekje waar de schaduw zou blijven, ook al zou ik er een paar uur blijven zitten. Laat dat nu net de ingang van het gebouw zijn waar Jelle en Nancy waren!

Na 1,5 uur vond ik dat ik nog wel een tekening kon maken. Het leek me leuk om het terras te tekenen. Daar zaten inmiddels ook wat mensen en in Normandie was ik bezig geweest met zo'n ouderwetse vaas, waar ik hier ook een replica van zag (Biedemeier?).
Weer een schaduw plekje gevonden (dit is geen weer voor een noorderling) en zo intensief bezig dat ik de groepsfoto om 2 uur bijna miste ;-)

Uiteindelijk heeft Richard de maaltijd gewonnen en ik ben gevraagd of men kaaarten van mijn tekeningen mag maken.
Ik doe het als men mij ook een maaltijd in de bistro aanbiedt...

Een schilderavontuur in Normandie

Begin juni ben ik samen met Tineke Brouwer vertrokken op weg naar een chateau bij Brix in Normandie om een week te schilderen en te tekenen onder leiding van Laurens Boersma. Onderweg zijn we nog twee dagen in Yport gebleven.
De krijtrotsen zijn majestueus. Op de dag dat we aankwamen waren ze goed te zien, maar de volgende twee dagen waren ze vaak bedekt door zeemist.Vlak bij Yport ligt Etretat. Daar ligt de bekende krijtrots die Monet ook nog geschilderd heeft (de olifant). Bovenstaande tekening is ongeveer op dezelfde plaats gemaakt.

Ons verblijf, Chateau le Mont Epinguit, is een enorm complex van gebouwen. Het hoofdgebouw en een zijgebouw worden verhuurd aan groepen, maar je kunt ook terecht voor Bed and Breakfast.
De omgeving is zeer schilderachtig. Ik ben eerst begonnen met het maken van schetsen (rechts) voor de compositie. Daarna mijn eerste schilderij in acryl.

Dit is een van de diverse bijgebouwen, die leegstaan zonder ramen.

Mijn ezel een kwart slag gedraaid. Dit is de achterkant van het hoofdgebouw van het chateau.

Op maandag was het marktdag in het nabijgelegen Bricquebec. Ook daar staat de ruine van een enorm kasteel, dat nu in gebuik is als restaurant. Ik ben een beetje uit de loop naast een worstkraam gaan zitten om de Franse marktsfeer te tekenen.

Ook hier de penetrante vette walm van worst en patat. Die geur zal ik altijd met deze tekeningen associeren...

De dag erna gingen we naar Chateau Ravalet in Tourlaville bij Cherbourg. Het was koud. Het kasteel had een hoog Disneygehalte. Alles was een beetje te mooi. Op zoek naar een onderwerp viel het licht ineens heel mooi op een bos Groot Hoefblad. Ik vind niet dat het gelukt is om dat licht weer te geven. Hier is het schilderij anyway...

's Middags waren we weer op het Chateau le Mont Epinguit.
Er zijn allerlei tuinen rondom het chateau. Dit tafereel trof ik in het bos aan. Er moet nog aan geschilderd worden...

De eerste echt zonnige dag. We gingen naar Barfleur aan de Oostkust. Een mooie haven. Het was een geschenk toen dit bootje aan de kant kwam liggen. Toen ik deze schets maakte, lag het nog in het water, maar de eigenaar stond al gauw naast het schip te poetseen. Nadat ik het schilderij begonnen was, kwam het water steeds lager. Uiteindelijk lag het helemaal droog. Ik ga het schilderij nog bijwerken en het bootje in het water schilderen. De onderkant ziet er nu zo merkwaardig uit.

De dag erna begon met regen. We gingen naar Omonville-la-Rogue, helemaal linksboven van het schiereiland, niet ver van de Britse eilanden. Ik ben begonnen met het tekenen van de kerk, maar toen ik er kleur in aan wilde brengen, werd de motregen heftiger en spoelde de kleur meteen weer van het vel.

Toen ben ik maar bij de anderen in het portaal van de kerk gaan zitten met uitzicht op het kerkhof. Dus teken je het kerkhof... op een los vel, want mijn schetsboek was doorweekt.

Na de middag trok de regen weg. We zijn toen naar de uiterste linkse punt van het schiereiland Cap de la Hague gereden. De vuurtoren moest natuurlijk vastgelegd worden. In de verte liggen de Engelse eilanden.

Daarna nog wat langs de kust afgezakt en nog een klein tekeningetje gemaakt. Qua tekeningen toch nog een hele vruchtbare dag.

Op onze rondreis waren we ook nog in de geboorteplaats van de schilder Millet geweest. Een opgepoetst dorp dat helemaal leeft in de ban van de beroemdheid van de schilder. Als je het dorp door loopt, kom je echter aan de kust en van daar uit kun je prachtige wandelingen maken via de geitenpaadjes.

De laatste schildersdag van de week was het prachtig weer. Ik settelde me samen met Wiebe Bijker in de haven van Carteret, waar nog 1 bootje lag. Toen we eenmaal met schilderen begonnen waren, werd duidelijk dat het bootje waarschijnlijk niet zou blijven liggen. Er was bedrijvigheid aan boord. De schipper kwam daarna even bij ons kijken en gaf ons zijn kaartje: hij zou voor het laagwater uitvaren en om het schilderij af te maken konden we op de website kijken. Dit bootje is dus in een kwartier geschilderd en ik ga het nog afmaken. De haven liep leeg en we zijn naar de andere kant gegaan waar een restaurant ligt, dsat je alleen met laagwater kunt bereiken. Het strand wordt dan steeds groter en de badgasten arriveren...

Het was een vruchtbare week. Ik heb nog wel aan de tekeningen gewerkt, maar de schilderijen zijn nog niet af. De dag na deze laatste werken zijn we in 1 keer terug naar Nederland gereden...