Gelukkig 2016!

Nieuwegracht

Afgelopen vrijdag was er storm op komst. De laatste kans om nog wat gekleurde blaadjes te vereeuwigen. Ik wilde kijken hoe het licht op de Nieuwegracht was. Dat bleek op de werf vrij donker te zijn. De zon staat al te laag, maar je staat er wel rustig. Ik houd niet zo van mensen die achter me gaan staan als ik sta te knoeien.

15 x 21 cm. fineliner, aquarel en droge pastel.

Verderop kwam ik de volgende bulldozer tegen. Midden in de gracht!
Er wordt al een tijdje aan de werven gewerkt. Ze stammen uit de Middeleeuwen en moeten onderhouden worden. De bomen zijn met planken ingepakt om ze te beschermen. De afgelopen jaren zijn er actiegroepen ontstaan om de bomen op de werven te behouden. Soms waren ze veel te dik en te groot geworden en je brak je nek over de stenen die door de wortels omhoog waren gekomen. Bovendien ontzetten ze de kelders. In mijn tijd bij het Milieucentrum ben ik deze actiegroepen vaak tegengekomen en ik heb voor hen ook de nodige affiches gemaakt.
Ik ben een tijd bij de bulldozer blijven kijken. Hij pakte met zijn grijper een stapel bielzen die achter hem lagen en legde ze dan weer voor hem. Op die manier kon hij steeds een stukje verder rijden. De man met de oranje broek had een lange witte stok om aan te geven waar de bielzen lagen, zodat de man in de bulldozer ze netjes kon aansluiten.

15 x 21 cm. fineliner, aquarel, Koi watercolor penbrushes en droge pastel.

En 's avonds waren de aanslagen in Parijs...

Herfst in Bloeyendael

Deze tekeningen heb ik op 6 november gemaakt. In feite allebei op dezelfde plek in het park. Vlak voordat de blaadjes zijn gevallen...

21 x 29,7 cm. vulpen, aquarel, droge pastel en Koi watercolor brushpens

21 x 29,7 cm. vulpen, aquarel, droge pastel en Koi watercolor brushpens

Amelisweerd

Het blijft mooi weer. Na de ochtendkoude warmt het snel op en ik kan het niet laten om op de fiets te stappen om een tekening te maken. Collega Tineke Brouwer ging mee en we kwamen bij de jeugdherberg terecht die buiten Utrecht in het landgoed Amelisweerd ligt. We zaten in de tuin van de jeugdherberg met het gezicht naar het terras en het poortgebouw. Achter het poortgebouw onze eigen Indian Summer.
Ik heb als materiaal gebruikt: fineliner, aquarelverf, Koi watercolor brush pens en droge pastel.

Deze is groter dan de andere: 22 x 30 cm.

Tineke heeft een foto van mij in actie gemaakt ;-)

Herfst in Rhijnauwen

Je kunt er met dit weer niet onderuit: fietsen naar Amelisweerd en dan een paar schetsjes maken. In dit geval is het de fortgracht van Fort Rhijnauwen.

Gasthuisstraat, Beerschoten en Poppenwier

Een update van de tekeningen van de tijd dat ik weer in Nederland ben. De data staan op de tekening.

Mijn huisje in de najaarszon.

Beerschoten is het landgoed van Natuurmonumenten. De tekening gaat over de lichtval.

Als ik in Poppenwier ben, loop ik altijd even naar deze brug.

Klein Wieren, daar heb ik al eens een schilderij van gemaakt.

Deze tekening is nog van voordat ik naar Amerika ging, maar is pas onlangs afgemaakt.

Mijn straatje.

Nostalgia

Vanuit het warme strandleven in South Bethany ben ik nu al weer en week in Utrecht in de regen en de kou. De jetlag is overwonnen. Ik moest voorbereidingen treffen voor de Utrechtse Kunstmarkt. Weer in een tent (op het Janskerkhof), maar daarover in het volgende bericht...

Beach Life

Pat and Rosanne's house

Beach Houses

Beach Houses and Private Beach

Waiting for take off at Philadelphia International Airport

The plane needs fuel...

Beach Life

De zee, de zee, de eindeloze zee... Het is fascinerend om naar het rollen van de golven over het strand te kijken. Elke keer is weer anders.
Dit jaar staat er een sterke stroming voor de kust. Ik heb geprobeerd door de golven te gaan en daarna te gaan drijven. Niet gelukt. Met hulp van Jelle stond ik in de branding en werd wel volledig nat, maar de krachten van de golven zijn zo sterk dat je meteen volledig van je sokken wordt geworpen en je moet erg sterk zijn om dan weer terug te komen op de kust. Mannenwerk.

Scilderij van vorig jaar, dat ik dit jaar naar de ledententoonstelling van de Art League breng. Het thema is:'De Eindeloze Zee'

Dan maar weer op het strand zitten bij de anderen. Zij bijpraten over het strandleven en dat in South Bethany in het bijzonder, ik schetsjes maken van het strandleven.

In de verte de lelijke hoogbouw van 'Sea Colony'

Bayside and Boardwalk

See the world, one drawing at a time... Vandaag weer een stukje wezen fietsen en mijn omgeving vastgelegd: dit is de kant van de baai, de huizen staan allemaal aan het water, zodat iedereen zijn boot bij het huis kan leggen.

Daarna de andere kant uit gefietst, richting Bethany Beach, de plek waar de boardwalk is. Zandfoort op zijn Amerikaans; langs de duinen een pad van houten planken, winkeltjes, Fish & Chips, Frozen Custard en alle huizen van hout...

Bay Watch

Na mijn Amerikaanse avontuur is het nu tijd om wat van mijn omgeving te genieten. Gister een paar tekeningetjes gemaakt op het strand. Werd al gauw weg gestuurd,omdat ik al wandelend langs de kunstlijn op het private strand terecht gekomen was.
De meisjes van Bay Watch letten goed op. De branding is sterk en er staan verradelijke stromingen voor de kunst.
Qua drukte valt het erg mee. South Bethany is een rustige badplaats en de stranden zijn breed.

Amerikaans avontuur.

Ons straatje

De eerste 2 weekenden van augustus heb ik meegedaan aan de Rehoboth Outdoor Fine Art & Crafts Show. 4 dagen lang kwamen vele mensen uit de directe omgeving of badgasten op zoek naar vertier, langs om commentaar te geven op mijn werk. 1 persoon deed dat zelfs per email. Zij vond mijn werk erg mooi en kleurig, maar volgens haar zou ik meer aandacht moeten besteden aan de lijsten. Ik had 4 dagen gehad om de Show voor te bereiden en was druk in de weer geweest met het opspannen en inlijsten van de 16 schilderijen, die ik (op een rol met de handbagage) uit Nederland had meegenomen.

beetje schots en scheef

Jelle en Nancy

Op vrijdag mochten we de ‘booth’ opzetten op de aangegeven plek en in principe mochten we ook al inrichten, maar ik was de zijwanden vergeten en we hadden al 1,5 uur in de file gezeten, dus hadden we besloten om op zaterdagochtend de tent in te richten. Ik kende van vorig jaar nog iemand, Eddy Hirscfield, een fotograaf, die elk jaar weer met deze show mee doet. Volgens hem was het vooral leuk om de collega exposanten weer terug te zien en bestaande klanten het nieuwe werk te tonen. Als beginner had ik nog niet zo in de gaten hoe het allemaal werkt.
Op zaterdagochtend om half 9 waren Pauline (mijn grote hulp) en ik aanwezig om het werk op te hangen. Dat gebeurde met ijzerdraad. Alles wel een beetje schots en scheef, maar dat scheen niet erg te zijn: ik kreeg veel complimenten over het werk en verkocht die dag 3 ingelijste schetsen. Het was die zaterdag wat bewolkt en grijs en dat trok veel mensen. Vakantiegangers zoeken toch vertier: als het niet naar de Outlet is, dan maar naar de Outdoor Fine Arts Show. En vergeet de Crafts niet, maar daar kom ik nog op terug.

Marike en Pauline

We kwamen er dat weekend achter dat we een beter ophangsysteem moesten hebben. De lijsten moesten nog maar even zo blijven, want het zou niet lukken om die te vervangen. Dus de week tussen die 2 weekenden heb ik latten met voetjes gemaakt, die je aan de bovenkant met kabelbinders vast kon maken en aan de onderkant hadden de voetjes een gat waar ik een pen doorheen kon steken. Dus: latten gehaald bij de plaatselijke Lowe’s (Gamma) en wit geschilderd, gaten voorgeboord, geschroefd… terwijl het prachtig strandweer was.

Netjes op de latten

Het 2e weekend heb ik wat meer rondgekeken bij mede-exposanten , met sommige gesproken over hun werk en hun ervaringen met dit soort tentoonstellingen. Wat ik over het algemeen heb gezien is dat het merendeel blijft steken in een truukje wat kennelijk werkt en dat in vele variatie wordt toegepast. Het werk is dan geen ‘Fine Art’ maar ‘Craft’. Het gaat zelfs zo ver dat Jelle en ik vermoeden dat mijn overburen hun kunst in bulk in China kopen, er nog een kleurtje overheen spuiten, handtekening erop en klaar! Zij doet hout en hij doet metaal. Het is niet te duur en ze verkopen het als zoete broodjes.

Hout en Metaal

Het verhaal is goed: ze hebben een camper met aanhanger (het atelier) en reizen de hele VS door om op dit soort Shows hun ding te verkopen. Het blijkt dat meer “kunstenaars” hun inkomen halen uit het meedoen aan shows door het hele land. Een soort kunstnomaden dus. Ze komen elkaar overal weer tegen. Ze houden vast aan een stijl of truuk dat verkoopt. Er zijn er die alleen grote doeken verkopen, zodat ze snel hun investering er weer uit kunnen halen, want voor sommige shows moet je 2500 dollar betalen om mee te kunnen doen. Dit was nog een goedkope: ik heb 700 dollar plus 50 dollar voor het lidmaatschap van de kunstenaarsvereniging betaald. Het gaat helemaal niet om kunst.

Overzicht van het terrein

Het publiek dat hier komt heeft er vaak geen verstand van. Ze hebben geld en willen graag een mooie, liefst duur uitziende decoratie voor hun 2e of 3e huis. En ze vinden het leuk om een praatje te maken met een “kunstenaar”. Het laatste weekend heb ik helemaal niets meer verkocht. Het was een leerzame ervaring en ik moet er goed over nadenken of ik volgend jaar wel weer ga meedoen. Het gaat niet om het werk: Amerikanen zijn scheutig met complimenten, maar ik zal moeten gaat sparen voor dure lijsten en dan de prijs gaan verdubbelen.
Ik heb nu een afspraak met een collega die ik wel goed vond; ik ga haar eens benaderen over galeries hier in de buurt. Misschien wel leuk als ik hier dan toch vaak ben, om wat contacten met collega’s uit de buurt te hebben.

'Reflectie' af?

Voorlopig stop ik even met dit schilderij. Ik ga het ophangen op de komende Kunstmarkt Utrecht (zie het knopje 'Exposities').
"What is a work of art if not the gaze of another person?" (Karl Ove Knausgaard).

'Reflectie', olie op doek, 80 x 200 cm.

Reflectie

Schilderen, schrapen, spatten, vegen, gooien, tekenen, kijken, schilderij met de natte kant in het gras laten vallen, grassprieten uit de verf pulken... allemaal om de reflectie van het licht in het water weer te geven.
Nu eerst weer laten drogen voor de volgende fase.

4e sessie (85 x 200 cm.)

Schilderen

Sinds een poosje ben ik weer aan het schilderen. Daar was dit jaar nog niet veel van gekomen, want ik had me op het tekenen gestort. Ik had n.l. The Urban Sketchers ontdekt. Dat is een network van kunstenaars over de hele wereld, die de stad tekenen waar ze wonen of waar ze komen als ze op reis zijn. Die tekeningen worden gedeeld d.m.v. ‘blogs’ en Flickr.
De Urban Sketchers hebben de filosofie, dat je een plek pas goed leert kennen als je het tekent. Je zit al gauw een paar uur op dezelfde plek. Er komen mensen en vogels voorbij; het licht en dus de schaduwen en de kleuren veranderen voor je neus.
“Drawing isn’t just capturing it on paper, it’s really about getting to know it, to feel it, to make it your own”. Datzelfde geldt voor Plein Air schilderen.
In dat kader heb ik Poppenwier getekend (zie de vorige ‘posts’).
Om mijn tekenvaardigheden verder weer te trainen ga ik nu elke vrijdagmiddag modeltekenen bij STOK ateliers. Het model neemt standen aan van 2, hoogstends 5 minuten.

Twee weken geleden heb ik mijn AOW leeftijd bereikt, ben gestopt met (betaald) werken en ik heb  weer tijd om echt in een schilderij te duiken. Dat is nodig om de ervaringen die ik heb opgedaan met het Plein Air schilderen, te verwerken naar de essentie van mijn onderwerp.
Met Plein Air heb ik vaak waterpartijen geschilderd. Het licht en de reflectie boeien me. Daar ben ik nu mee bezig. Geel, wit en grijstinten gemengd van rauwe omber en Pruissisch blauw (met wit). 3 kleuren en wit en alle mengtinten daarvan.
Mijn methode is dat ik aan het eind van elke schildersessie een foto maak. Ik druk die foto op dik papier af en daar ga ik dan weer met krijt op tekenen. Dan kan ik zien hoe ik de volgende sessie verder moet. Of de composite klopt en welke kleuren ik waar moet zetten, zie ik het beste op A4 formaat.
Hieronder staan 2 schetsen en fase 3 van het schilderij (nu moet het eerst weer drogen).

Schets 1

Schets 2

Fase 3 van het schilderij

Dokkumernieuwezijlen

Het laatste stukje van mijn zeiltocht van begin mei.
Op 5 mei zeilden we van Lauwersoog naar Dokkumernieuwezijlen. Op het Lauwersmeer waaide het erg hard (kracht 7/8) en onderweg hoorden we dat in het binnenland zware onweersbuien verwacht werden. De Senta ging als een speer over het water en de schipper had er veel lol in.
In Dokkumernieuwezijlen is een prachtige oude sluis, die niet meer in gebruik is, maar een interssant onderwerp om te tekenen en te schilderen. Ik was er al eerder, in 2011, om te schilderen.

Schilderij uit 2011 aan de Lauwersmeerkant

Jan Christiaanse stond te stralen...

Tekening van mei j.l van de binnenkant

tekening van mei j.l. van de binnenkant

Zeilen op het wad 4 mei

Er lagen 2 schepen in het dok, pen met wateroplosbare inkt

We zijn een uur voor hoogwater uit Schiermonnikoog vertrokken. De wind was gedraaid en de zee stond weer hoog genoeg om uit de haven te komen.
Na een ontstuimige tocht met omweg (zeehondjes gezien) omdat het zo lekker ging, kwamen we in Lauwersoog aan.
We legden aan in de werkhaven, recht tegenover een drijvend dok, dat als een monument in de haven lag. Het zonnetje scheen en ik kon heel comfortabel vanaf het dek van de Senta 2 tekeningen maken.

Deze is met een watervaste pen en pastel krijt

Zeilen op het wad 3 mei

Hotel Pension van der Werff

De tapkast met ober en leeuw er bovenop

Het plan om naar Ameland te gaan, gaat niet door. We zouden dan twee keer over het wantij moeten en door de straffe oosterwind is het peil van de Waddenzee 30 cm. lager dan normaal. We zouden de drempel van de haven niet eens overkomen en liggen nu verwaaid op Schiermonnikoog. Niet erg; ik ben tegenover Van der Werff gaan zitten en toen het ging regenen, verder binnen doorgegaan met tekenen.

Zeilen op het wad 2 mei

bosje visserschepen in Lauwersoog

We gaan al vroeg het zeegat uit bij Lauwersoog. Het is koud, er staat een stevige bries en de zon schijnt. We gaan richting Schiermonnikoog. Er is een oosterwind en het oostelijk gedeelte van de Waddenzee is afgesloten vanwege het leggen van kabels, dus richting Duitse Waddeneilanden is "out of the question". Het voorlopige plan is om na Schiermonnikoog richting Ameland en/of Terschelling te gaan.

De jachthaven van Schiermonnikoog

Op Schiermonnikoog maak ik verschillende schetsen op klein formaat (A5). Eerst met een pilot-pen, gewassen met water. De dubbele met pen, aquarel en krijt.

Het droogvallende wad bij de jachthaven

Het droogvallende wad bij de jachthaven

Het droogvallende wad

De laatste tekening maak ik met houtskoolpotlood,krijt en aquarel.

's Avonds eten we bij het fameuze Hotel/Pension van der Werff,