Een middagje New York

Een hangende supoost en hangende schoolkinderen bij Van Gogh

Late waterlelies van Monet, een studie waard!

Jelle zette me afgelopen maandag bij de 97ste Straat af. Hij moest naar een meeting en ik had de rest van de middag voor mezelf. Ik liep dwars door Central Park naar 5th Avenue. Aan 5th Avenue, The MuseumAvenue, liggen een veel musea en dat is toch zo’n beetje het enige wat ik nog in NY doe: het (weer) kijken naar mijn favoriete kunstwerken. Ik was op weg naar het Metropolitan Museum, dat o.a. een grote collectie Impressionisten van topkwaliteit bezit, Laverend tussen de massa’s touristen door, zet ik er flink de pas in. Op de hoogte van de 84ste Straat is het Met en onderweg passeer ik het Guggenheim, het iconische gebouw van Frank Lloyd Wright. Uit een zijstraat komt een ambulance met sirene, zó luid dat ik mijn mond opendoe, bang dat mijn trommelvliezen zullen scheuren. In de buurt van het Met Museum komt de penetrante geur van hotdogs mijn neus binnen. Het krioelt er van de karretjes met niet alleen hotdogs met zuurkool, maar tegenwoordig kun je er ook falafel en giros krijgen.
De trappen van het museum fungeren als‘hangout’ voor touristen. Op de trappen laveren is moeilijker, zeker met mijn oude knieën, maar in de hal aangekomen, krijg ik als ‘member’ meteen een kaartje en hoef niet in de lange rij te gaan staan.
Ik kan nu weer recht op mijn doel af: de Europeesche schilderijen van de 19e eeuw. Deze keer besteed ik veel aandacht aan de pastels van Degas en de olieverven op karton van Toulouse-Lautrec. Wat waren dat toch virtuoze tekenaars... Ik neem mij voor om weer meer te gaan tekenen. Je moet het blijven doen om in vorm blijven. Net als bij sport. En musiceren.

La Dance in een ander schilderij van Matisse

Na nog een paar Matisse’s en de bekende Monet’s, ga ik op zoek naar de lift voor de 4e verdieping. Daar is de trap om op het dak te komen. Niet alleen geeft dat een fantastisch uitzicht over Central Park, maar er is ook altijd een kunstenaar, die zijn ‘ding’ daar doet. Deze keer valt het wat tegen: Dan Graham met Günther Vogt. “Comprising curves of steel and two-way mirrored glass set between ivy hedgerows, Graham's structure is part garden maze, part modernist skyscraper facade. Viewers who enter the work are transformed into performers;in glimpsing their own reflections, they are also made acutely aware of the act of looking.”

La Dance in het MoMa, mooier dan de Russische

Ik vind het verhaal nogal pretentieus, maak nog een foto van het uitzicht voor dit blog en neem de lift weer naar beneden. Flink doorstappend, er dreigt regen, maar onder de bomen blijf ik toch grotendeels droog, ga ik richting Downtown. Dat is gemakkelijk wandelen, want het eiland Manhattan loopt naar het zuiden toe naar beneden. Laverend door de touristen, die in een ‘tourist shuffle’ iedereen, die echt ergens naar toe wil, ophouden. Mijn doel is de 53ste Straat, 30 blokken (is ongeveer 3000 meter) verder. Daar is het MoMa. Ik wil de grote waterlelieschilderijen van Monet weer bekijken, die in de vaste collectie zijn en op dit moment is er een grote overzichtstentoonstelling van Sigmar Polke. Daar schrijf ik morgen over, want vandaag maak ik voorbereidingen voor de schildersessie in Delaware.

Op het dak van het Metropolitan Museum, een prachtig uitzicht