Noordpolderzijl revisited

Dit is de laatste versie van het derde schilderij. Ik doe er nu niets meer aan. De laatste sessie was een kwestie van veel kijken, hier en daar een accent zetten en vooral oppassen het niet te verknoeien.
Ik heb het overzicht van deze schilderijen op mijn website gezet.

Jan Sluijters expositie

Gister ben ik met twee collega's/vriendinnen, die ik nog van de academie ken, naar de tentoonstelling geweest. Ik houd ervan om een overzicht van een kunstenaar te zien de ontwikkeling kunt volgen die iemand in zijn leven gemaakt heeft (zie het bericht over Willem de Kooning). Er is inmiddels al veel gezegd over Sluijters. Wat me opviel was de grote vormvastheid, die hij soms expres doorbrak, met niet altijd het mooiste resultaat. Ik ben speciaal gaan letten op de manier waarop hij de landschappen aanpakte. Zoals hiernaast olieverf op board. De kleur van de drager speelt mee. Hij experimenteerde veel met dat landschap. Ik heb echter maar 2 doekjes gezien die ik goed gedaan vond.
Zijn fauvistische periode en de grote portretten zijn echter weergaloos.
Ik ben blij dat ik het gezien heb.

Work in progress...

Dit zijn de eerste en de tweede sessie van het doek (100 x 80 cm. olieverf) waar ik nu mee bezig ben . Het heeft nog een derde sessie nodig. Het water linksboven moet nog opgelicht. Deze heb ik wat anders aangepakt dan de andere twee. Hetzelfde is het nat in nat werken, maar nu heb ik ook een smallere kwast (1 cm.) gebruikt, gespetterd, vingergeverfd, verf later druipen, met een lap getamponeerd: alles om blubber te maken.
Kleuren: Titaanwit, Pruissisch blauw, oker, Napels geel, gebrande siena, kobalt blauw, gebrande omber, groene aarde en violet.

Noordpolderzijl verklaard

Zicht vanuit het haventje van Noordpolderzijl

Toen ik mijn schrijfmap open maakte om te kijken wat voor huiswerk we hadden, besloot ik om vandaag te gaan schrijven.

De wind rukt aan het huis, het is grauw en het giet. Ideaal.

Via het Milieucentrum waar ik een paar dagen per week werk als vormgever, ben ik op een schrijfcursus. Het is maar 4 keer, maar je leert er veel.

In de eerste opdracht moesten wij onze favoriete plek in het landschap beeldend beschrijven. Je moest je inleven alsof je daar weer was.

Het was een eye opener.

Als ik in een landschap ben en dan ook nog het liefst in het Noorden van het land, neem ik de natuur heel bewust waar. De vorm van de wolken, de weerspiegeling, het contrast, het licht de kleur... Zoals je een model bekijkt of een stilleven. Ook in je hoofd kun je schilderen, zonder een kwast op het doek te zetten.

Op het atelier beleef ik dan die plek opnieuw en zet dat om in schetsen met krijt en verf op doek.

Ik leer nu om dat in woorden op papier neer te zetten.

Mijn favoriete plek is het Wad achter de dijk bij Noordpolderzijl. Dat steeds weer nieuwe landschap, onbetreden, elke 12 uur door de natuur zelf gecreëerd.

Die plek is aan Karst gebonden. Als ik hem opzocht in Usquert, gingen we daar vaak de hond uitlaten. Karst is in mei 2011 overleden en na een half jaar rouw ben ik met de serie Noordpolderzijl begonnen. Wat de liefde niet vermag...

Andere zompige klei

Noordpolderzijl, olie op doek, 100 x 80 cm.

Als pendant van het vorige bericht, wil ik nu het vorige Noordpolderzijl schilderij plaatsen. Er is ook nog een schets van het schilderij hieronder, maar die staat op mijn website onder: landschappen. 

Het landschap komt zo nu en dan terug in mijn werk. Dat heeft altijd te maken met het feit dat ik me wil distantieren van mijn innerlijke wereld en liever bezig ben met wat ik zie of herinner aan landschap. Soms kan het gewoon een wolkenlucht zijn die ik in mijn hoofd prent tijdens een autorit.

Het liefst zit ik naast iemand in de auto, zodat ik al mijn aandacht aan het landschap kan geven. Maar als ik zelf naar het noorden rijd, zijn er ook genoeg 'glimpses' om  als onderwerp voor een schilderij te dienen. Daar heb ik nu in de winter genoeg tijd voor. Eerst nog 1 schilderij van Noordpolderzijl...