Sketchcrawl in Den Haag

De week ervoor had ik mij ingeschreven voor de sketchcrawl in Groningen, maar dat ging niet door. IJzel en treinenuitval hielden dat tegen. De Haag ligt wat dichterbij en de Urban Sketchers Den haag hadden geregeld dat we lekker binnen konden zitten bij de Centrale Bibliotheek aldaar.
Als je vanaf het Centraal Station richting bibliotheek loopt, waan je je in een wereldstad. Omgeven door zeer hoge gebouwen, loopt de weg kaarsrecht richting oude stad.
Voor de eerste tekening ben ik naar de bovenste verdieping gegaan. Er heerste daar een diepe stilte, terwijl er toch een heleboel mensen waren. In de foto hiernaast zitten we in het gedeelte waar men de naslagboeken kan halen. We zaten niet echt bij de studiezaal.
Ik ben begonnen met een grijze stift, heb daarna wat kleur aangebracht en toen het droog was, heb ik nog wat aksenten gezet met vulpen.

Na een uurtje ben ik naar beneden gegaan en heb dezelfde straat, de Gedempte Burgwal vanaf straat niveau getekend.
In de tijd dat ik op Minerva in Groningen zat, kwam ik wel vaker op de Gedempte Burgwal. Mijn docent grafisch ontwerpen Ralph Prins, woonde daar. Zijn vrouw Heent was zangeres en er werden regelmatig huisconcerten in huize Prins georganiseerd. Ralph nodigde dan ook zijn studenten uit, zodat zij iets zouden meemaken van de grote wereld om hen heen. Dat die wereld groter was dan de kunstacademie, waar je toch een erg beschutte tijd doorbrengt.

Misschien bestond Luxor ook al in de jaren 60. Huize Prins (iets verder de straat in) had een winkelgevel. Het huis erachter liep ver door. Er waren ateliers, doka's, werkkamers, oneindig veel ruimtes en gangen die je door moest voor je in de huiskamer kwam, waar een enorme vleugel stond. Memories...
Om 4 uur hebben we alle tekeningen bij elkaar gelegd, elkaars schetsboeken bekeken en nog even gezellig gedaan.

Wilhelminapark

De eerste schets in het nieuwe jaar heb ik in het Wilhelminapark hier in Utrecht gemaakt.Mijn huis ligt zo'n beetje tussen de parken: het Zocherpark (het bolwerk langs de singel) is het dichtstbijzijnde. Op 10 minuten wandelen naar het oosten ligt het Wilhelminapark. Een park ontworpen in 1898 in de Engelse landschapsstijl door Hendrik Copijn. Het is misschien toeval, maar het park-onderhoud wordt nog steeds gedaan door de fa. Copijn. Het grote grasveld wordt in de zomer vaak gebruikt voor evenementen en op een mooie dag vindt je altijd wel mensen die voetballen, honden en kinderen die uitgelaten worden of als het warmer is, wordt er veel gepicknickt.
Vorige week hadden we een paar dagen met zon. Ik moest een boodschap doen in de buurt en had mijn schetsboek meegenomen. Ik ben blijven staan tekenen met behulp van mijn Field Easel Art Bag. De wind was best wel koud en na 20 minuten heb ik mijn schetsboek dichtgeslagen en ben verder gelopen.

pentekening

De volgende dag was het ook mooi zonnig weer en ik ben weer op dezelfde plek gaan staan om nog iets verder te tekenen. In ieder geval de bomen wat duidelijker aan te geven.

paintbrush met zwarte ecoline en paintbrush met walnotenbolster

Ook deze keer was het na 20 minuten tijd om verder te wandelen, dus thuis heb ik de tekening wat uitgewerkt.

Het ziet wel heel anders uit dan 2 maanden geleden, toen ik onderstaande tekening maakte. Ik stond toen precies aan de overkant.

De Oude Hortus

In de laatste week van het jaar ben ik met Tineke Brouwer naar het Universiteitsmuseum gegaan. We wilden kijken of het daar geschikt was om schetsen te maken.
Een onderdeel van het Universiteitsmuseum (aan de Lange Jansstraat) is de oude Hortus Botanicus, die midden in de stad ligt. De achteringang ligt aan de Oudegracht. Het is al jaren geleden dat de nieuwe Hortus naar een veel groter gebied in de Uithof verhuisde.
Bij de ingang vroeg ik of er getekend mocht worden in het museum en de hortus en men was zeer enthousiast. Een van de kaartjesverkopers bleek zelf beeldend kunstenaar te zijn. Ik liet mijn schetsboek zien voor nog meer goodwill. Misschien kunnen we op de Nationale Sketchcrawl op 20 mei a.s. daar ook tekenen (voor mensen met een museumkaart).
Dat we goodwill hadden bleek wel toen Tineke haar museumkaart was vergeten en de kaartjesverkoper zijn eigen museumkaart voor haar scande.

We zijn eerst in de (gerestaureerde) kassen gaan zitten. Buiten was het te koud, binnen was er niet echt veel te zien, maar zo'n houten glasconstructie is altijd mooi.

Na een uur werd het in de kas ook wel wat fris en we hadden zin in thee. In de tuin ligt het museumcafe Glinkgo (genoemd naar een exotische boom die ook in het Zocherpark staat) en daar zijn we verder gaan schetsen.

Op deze, wat onscherpe, foto zie je de centrale verlichting van het cafe: 3 enorm grote gevlochten manden-bloempotten (midden boven op de foto) met een lampje erin. De interieurarchitect had daar vast een bedoeling mee, maar ook andere bezoekers (als je ergens aan het schetsen bent, heb je altijd aanspraak) vonden de manden erg detoneren.