Skûtsjesilen is myn nocht...

Skûtsjesilen is myn nocht, lavearje en wer troch de wyn...
De beginregel van een liedje dat ik op de lagere school leerde. Het bezong de genoegens van het zeilen met een skûtsje. Elke keer als ik in Friesland ben in de tijd van de wedstrijden van de SKS, ga ik wel een keertje kijken. Vorig jaar was ik nog met het skûtsje de De Twee Gebroeders vanuit Terherne en sinds ik Urban Sketcher ben en de wereld om me heen teken, maak ik daar ook tekeningen van. De Twee Gebroeders is verkocht en ik ben toen met de toerboot Redbad vanuit Terherne naar de wedstrijd op de Langweerder Wielen geweest.

Met zo'n toerboot ga je vroeg om een goed plekje achter de rode tonnetjes te vinden. Het liefst bij een boei die de skûtsjes moeten ronden, want daar gebeurt het meeste spektakel. Tijdens het wachten zie je in de verte de de grote zeilschepen zich invaren als atleten die hun spieren moeten losmaken. Ik vermaak me met het tekenen van de boten die naast ons en soms aan ons vast liggen. We hangen aan een anker en vaak verschuift het hele zaakje als het anker niet goed in de grond grijpt. Het is relaxed: ik teken een voorgrond en een achtergrond en als de wedstrijd begonnen is, teken ik er een wedstrijdsituatie in. In dit geval is het Leeuwarden die voorop ligt en de wedstrijd die dag ook gewonnen heeft.
Ondertussen was mijn mede urban sketcher Rienk Vlieger uitgenodigd om op de persboot van de SKS mee te gaan om tekeneingen te maken voor het Internet magazine Zeilhelden. Ik jaloers, dat leek me ook wel wat!.Mijn vreugde was dan ook groot toen Rienk mij een paar dagen later vroeg of hij mijn telefoonnummer aan Peter Veen van Zeilhelden mocht geven. Het komt er op neer dat ik gevraagd werd om op de dag van de inhaalwedstrijd bij Woudsend te komen tekenen aan boord van de perskruiser van de SKS!

We lagen vlak bij het startschip, de skûtsjes zijn zich nog aan het inzeilen. De gele ballen liggen nog beneden.

Ik nam mijn bruine ecoline brushpen en een vulpen met bruine inkt mee. verder dacht ik het wel met mijn aquareldoosje en een paar grote kwasten af te kunnen. Ik had een foto gezien van Laurens Boersma, die binnen in de kajuit stond te schilderen. Papier op de 'vensterbank'. Dus toen we op weg gingen naar de Heger Meer ben ik snel de kajuit ingedoken en heb mij spullen uitgespreid. Ik had het rijk alleen.

Een valse start. Dat gaf me wat tijd. Ze liggen hier nog mooi op een rijtje. Rechts de boot van Omrop Fryslân.

De tweede start is goed en de skûtsjes stuiven langs. Wij gaan op weg naar de volgende boei, zodat het persvolk het allemaal goed kan zien.

Er staat een flinke wind. 4 a 5 hoor ik later en zo nu en dan ligt de kruiser erg te schommelen. Het zweet breekt me uit. Ik moet me concentreren op mijn tekeningen, maar ik voel me niet echt goed. De horizon in de gaten houden. Ik begin steeds een nieuwe tekening met het doel om er later, als dezelfde situatie zich voordoet, ze aan te vullen of bij te werken.

In de felle zon leek het meer soms van zilver

Uiteindelijk heb ik 6 tekeningen liggen. De situatie is steeds weer anders en ik verlies de wedstrijd uit het oog. Ik zie alleen nog vormen en composities. Ik zie dan toch Leeuwarden achteraan liggen. Bij de start was het al misgegaan (werd mij verteld). Heerenveen ligt vooraan. Leuk voor de schipper van de kruiser, Pieter Brouwer. Hij heeft zelf als schipper van de Gerben van Manen (Heerenveen) al 3 keer het kampioenschap gewonnen en hij ziet nu zijn zoon Sytze het heel goed doen.

Ik zie Heerenveen winnen met Grou als tweede. Tot de laatste 20 seconden van het kampioenschap is het zo spannend geweest dat we pas op het laatste moment Grou uiteindelijk het kampioenschap zagen winnen op de Sneekermeer.
En ik was er vlak bij geweest!