Chicago en Lake Bluff, deel 2

Op dinsdag was het zover: ik ging naar de grote stad! Er gaat 1 keer per uur een boemeltje naar Chicago, dus de trein was de beste optie. Ze verkochten geen kaartjes op het station; volgens een wachtende mevrouw kon je die in de trein kopen, Ik kwam er ook achter dat je een app kon downloaden, die gekoppeld was aan je credit card. Daarmee kon je het overal op het openbaar vervoer, zoals de El (elevated metro, de metro loopt in Chicago bovengronds) en de Metra (de boemeltjes naar de dorpjes rondom Chicago) reizen. Later bleek dat ik er ook op de watertaxi gebruik van kon maken.
De trein was imposant; hij stak hoog boven het perron uit. Het was een dubbeldekker. Ik ging boven zitten. Daar bleek dat het middelgedeelte open was; je keek zo op de passagiers in het benedendeel. Gedurende de reis naar Chicago had ik alle tijd om een tekening te maken (het duurde 1,5 uur en stopte 20 keer), maar het schudde en hobbelde zodanig dat een rechte lijn er niet in zat. De conducteur bleef beneden staan. Hij verkocht me een kaartje, knipte er 3 keer in en stak het in een gleufje onder mijn stoel. Op die manier hield hij bij waar ik ingestapt was en dat ik een kaartje had. Mijn medepassagier hielden hun telefoon met de app omhoog en dat was kennelijk genoeg.
Aangekomen in Chicago besloot ik te gaan wandelen vanaf het station.

Dat was drie keer mis lopen (mijn orientatievermogen is nihil), maar uiteindelijk had ik de goede weg naar de Chicago River gevonden. Vorig jaar was het jaarlijkse symposium van de Urban Sketchers in Chicago. Dat heb ik helaas gemist, maar nu zag ik dat Chicago erg tekenwaardig is. Je kunt bij wijze van spreken op elke hoek gaan zitten en tekenen wat je ziet. Om echter rustig te tekenen is het heerlijk om de River Walk te doen, want daar kun je overal zitten en de bruggen tekenen. Prachtig!
Ik ben verder gaan wandelen om te kijken waar mijn afspraak met Usk Chicago zou zijn op vrijdag. Dat was achter die geschulpte woontorens rechts in deze tekening.
Wat niet op deze tekening te zien is dat de rivier druk bevaren wordt door watertaxi's, rondvaartboten (ga ik de volgende keer doen), zelfs een bierboot gezien, de varende variant van de bierfiets. Ook hier moeten ze trappen om vooruit te komen.
In de trein terug bedacht ik dat je misschien wel sneller met de fiets naar Chicago kon komen. Weer die 20 stops, waar de forenzen gedropt worden.

Mijn volgende tekening is van het strand bij Lake Michigan. Het was prachtig weer en ik ben alle trappen naar beneden naar het meer afgegaan naar het strandje. Er staat een gebouwtje waar je kunt douchen, een paar vuilnisbakken en picknicktafels. In de verte zie je de marinebasis en het hekje is voor het hondenstrandje. Er was 1 bader en 2 honden konden los spelen met de golfjes.
Op donderdag was mijn laatste Pilatesles en heb ik de tekeningen afgeleverd die ik de dag er voor bijgewerkt had.
Op vrijdag was het Farmersmarket op het veldje voor het station. Jelle deed z'n boodschappen daar maar ik kon niet blijven tekenen. Ik had een afspraak met een paar urban sketchers in de stad!
Dus hup weer die 20 stops, elk dorpje onderweg lijkt op Lake Bluff. Daar wonen allemaal mensen die in Chicago werken en allemaal hun eigen Farmers Market (met pompoenen en bloemenhoning) hebben.

Ik was dus vroeg in de stad en op mijn wandeling naar de afspraak ben ik blijven steken bij een folkloristische Chinese dansgroep op het plein waar ook een hele grote Picasso sculptuur staat. Dat stond er ook al 40 jaar geleden, toen ik voor het eerst in Chicago was. Nu stond er ook nog een tentenkamp van vluchtelingen. Erg tekenwaardig, maar ik moest verder naar mijn afspraak. Toch nog een tekeningetje van een brug (Dearborn Street Bridge).
Whats App is geweldig in dit soort situaties. Je kunt mekaar makkelijk vinden tussen al die wolkenkrabbers. Ik had Ann Rappapard dus gauw gevonden. Zij had ook Joann Harling en Sylvia Ramsay opgetrommeld en we gingen tekenen op de tweede verdieping van Ghirardelli's, de chocoladezaak en ijsssalon van Chicago. Er stond een meisje bij de ingang, die aan iedereen die binnenkwam, een verpakt chocolaatje uitdeelde. De zoete geur beloofde veel, maar ik heb het bij een cappucino kunnen houden en het chocolaatje later thuis met Jelle gedeeld. Het verslag van mijn contact met de Usk Chicago staat op de website van de Urban Sketchers Nederland.
Het weekend was weer voor de familie. Op maandag ging ik al weer terug. Daarom nog een klein schetsje van O'Hare International Airport.