Terug naar de Mardyk (Meerweg)

Als je op de foto klikt, zie je hem groter.

Oud riet

Gisteravond was het prachtig weer. De wind was gaan liggen, de temperatuur was ongewoon zwoel voor deze contreien en ik besloot om naar de plek te gaan waar ik vorig jaar wat schetsen en 3 schilderijen en heb gemaakt. Een kleine inham met directe toegang naar de Sneekermeer. Aan de overkant liggen de sluizen van het Prinses Margrietkanaal. De baai van Teherne, heet het in de volksmond. Ik fietste dus via Tersoal, langs de Wiersterwei (het schilderijKlein Wieren), de Butlânswei naar de Mardyk. De Mardyk is vrij lang en kruist een bepaald moment de Grienedyk (die vanaf Sneek om de Sneekermeer naar Abbenwier, bij Jirnsum loopt). Op die hoek heb ik ook een schilderij gemaakt van een huisje dat altijd de luiken dicht heeft. Er staan wat plastic stoelen in het omringende gras, maar ik heb er nooit een mens gezien.

Het licht was fantastisch! Er hing een gloed over het landschap, die je ’s avonds wel vaker ziet. En het water gaf licht. Gauw een schetsje gemaakt en gedacht aan een avondlichtschilderij van Wristler dat ik ooit in een museum in Baltimore zag en dat altijd in mijn achterhoofd is blijven zitten. Zo prachtig van sfeer... Dat wil ik ook maken...

Avond bij de Sneeker Meer

Op weg naar de baai van Teherne sloeg de schrik me om het hart: aan de linkerkant was men rigoreus bezig geweest met het weghalen van alle begroeiing! Alles was kaalgeschoren en rechtgetrokken! Oude hekken weggehaald (zie het schilderij Wilgenroosjes)! Dat moeten natuurlijk van die standaard metalen, strakke dingen worden. Bah!

Rechts bleef het een mooi rietlandschap, want natuurgebied met gruttogeluid. Nog een schetsje gemaakt met aquarel in mijn A5 Pedeskin-schetsboekje. Vandaag bijgewerkt met krijt.

Op de terugweg bij Klein Wieren zag ik dat ze de hoge bomen hadden gekortwiekt en dat het beeld dat ik vorig jaar heb gemaakt, in 9 maanden al weer zo veel is veranderd.